1. Πολλοί λένε ότι η Ευρώπη δεν είναι πια της ‘’μόδας’’. Βλέπετε και σεις τα σημάδια κόπωσης και αμφισβήτησης όπως και άλλοι πολιτικοί και αναλυτές;
Είναι αλήθεια ότι η Ευρώπη βρίσκεται σε μια δύσκολη και μεταβατική περίοδο. Η Ευρώπη που οραματίστηκαν οι «ιδρυτικοί της πατέρες» διέρχεται μια σημαντική κρίση προσανατολισμού και αντιμετωπίζει τον προβληματισμό και την δυσπιστία μεγάλου αριθμού πολιτών. Και αυτό γιατί οι μεγάλες ανακατατάξεις που έγιναν, οι περιοριστικές οικονομικές πολιτικές σε συνδυασμό με την ανεργία και το αίσθημα ανασφάλειας προβλημάτισαν τους πολίτες .
Είναι επίσης αλήθεια ότι οι «στενοί οικονομίστικοι» όροι του Μάαστριχτ για τη νομισματική ενοποίηση είχαν παρενέργειες στους πολίτες. Αν και η Συνθήκη του Άμστερνταμ, λίγα χρόνια αργότερα, με τη σφραγίδα των «προοδευτικών» που ήλεγχαν τότε τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, άλλαξε κάπως τα πράγματα και έδωσε νέες συνισταμένες και νέα πνοή, ωστόσο ένα μεγάλο μέρος των πολιτών ήταν και είναι ακόμα προβληματισμένο.
Το θέμα λοιπόν κατά τη γνώμη μου δεν έγκειται στο αν η Ευρώπη είναι της «μόδας» σήμερα . Το μείζον θέμα κατά την εκτίμηση μου είναι πώς από αυτή τη δύσκολη περίοδο περισυλλογής και έντονου προβληματισμού θα υπάρξουν νέες προσεγγίσεις και κυρίως νέες ριζοσπαστικές πολιτικές που θα αποβλέπουν πρωτίστως στην αναθέρμανση της οικονομικής ανάπτυξης, στη διασφάλιση της κοινωνικής αλληλεγγύης, στη δικαιότερη αναδιανομή του πλούτου , στην ενίσχυση της πλήρους απασχόλησης παράλληλα με την αναγκαία επιτάχυνση της πολιτικής ενοποίησης .
Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό τώρα είναι πως οι πολίτες και οι κοινωνίες δεν αρκούνται σε μια Ευρώπη της «μεγάλης αγοράς», του ενιαίου νομίσματος και των αυστηρών δημοσιονομικών κανόνων, αλλά επιθυμούν δίπλα σε αυτή τη διαδικασία την Ευρώπη της ευημερίας και της προόδου η οποία θα μπορεί να σταθεί στην πρόκληση της παγκοσμιοποίησης και του ανταγωνισμού .
2. Μήπως φταίει και το σύνδρομο του Πολωνού υδραυλικού; Στην παλιά Ευρώπη οι λαοί φοβούνται για τις θέσεις εργασίας.
Ο «Πολωνός υδραυλικός» που εν πολλοίς έκρινε τα δημοψηφίσματα για το Ευρωσύνταγμα στη Γαλλία και την Ολλανδία είναι το καλύτερο παράδειγμα αφενός για τις μεγάλες οικονομικές και κοινωνικές ανακατατάξεις που σημειώθηκαν στην Ευρώπη, υπό το βάρος μιας στενής «οικονομίστικης» νεοφιλελεύθερης λογικής, και αφ’ ετέρου του τρόπου που τοποθετούνται πλέον οι πολίτες στα ανεξέλεγκτα αποτελέσματα που δημιουργούν τέτοιου τύπου πολιτικές. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι η αντίδραση απέναντι στο φαινόμενο του «Πολωνού υδραυλικού» διαπέρασε οριζόντια και το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων, αλλά και της ίδιας της κοινωνίας ιδιαίτερα στη Γαλλία .
Όλα αυτά δείχνουν την ανάγκη οι πολιτικές ελίτ της Ευρώπης να δουλέψουν πολύ προσεκτικά ώστε να αφομοιωθούν από τις κοινωνίες και από τους πολίτες με ηρεμία οι μεγάλες κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές και ανακατατάξεις που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια. Χρειάζεται να γίνει σαφές πως η Ευρώπη μπορεί να προχωρήσει στην περαιτέρω πολιτική και οικονομική ενοποίηση της μόνο με την διασφάλιση ενός «κονσένσους» από τις κοινωνίες της, οι οποίες όμως πρέπει να αισθανθούν ότι προχωράνε σε αλλαγές και νέους βηματισμούς με ασφάλεια και σιγουριά για τον κάθε πολίτη. Η ιδέα της Ευρώπης της ανάπτυξης και της κοινωνικής αλληλεγύης, της Ευρώπης της ευημερίας και της προόδου πρέπει πλέον να βρίσκεται σε κεντρικό πλάνο στις επιλογές των κυβερνήσεων.
3. Υπάρχει άραγε μέλλον στην υπόθεση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης αν δε βρεθεί λύση στο πρόβλημα της απασχόλησης;
Το θέμα της απασχόλησης, της πλήρους απασχόλησης, είναι κυρίαρχο τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη και εντείνεται καθημερινά από το φαινόμενο της μαζικής μετεγκατάστασης επιχειρήσεων και βιομηχανικών μονάδων από τις άλλοτε ισχυρές βιομηχανικές ευρωπαϊκές χώρες, είτε προς τις πρώην λεγόμενες «ανατολικές χώρες» ή σε άλλα σημεία του πλανήτη . Το ερώτημα είναι αν υπάρχει συγκροτημένο σχέδιο για την «μεταβιομηχανική» περίοδο στην Ευρώπη.
Πάντως αυτό που πλέον είναι επιτακτικό μετά και την είσοδο των 10 νέων κρατών – μελών που άλλαξαν σημαντικά τα δεδομένα (κοινωνικά, οικονομικά, γεωγραφικά κ.α) της Ενωμένης Ευρώπης είναι να επιταχυνθούν οι πολιτικές ανάπτυξης και κοινωνικής σύγκλισης.
Χρειάζεται να γίνει σαφές πως η Ευρώπη μπορεί να προχωρήσει μόνο με τη διασφάλιση ενός «κονσένσους» από τις κοινωνίες της για θεμελιώδη ζητήματα όπως αυτά της ασφάλειας, της απασχόλησης και της κοινωνικής αλληλεγγύης .
Αν πράγματι οι «25» θέλουν στα σοβαρά πλέον να σκεφθούν την επόμενη διεύρυνση της Ε.Ε, θα πρέπει πρώτα να δουλέψουν σκληρά και επίμονα για την εμβάθυνση της πρόσφατης διεύρυνσης, για την προς τα πάνω οικονομική και κοινωνική σύγκλιση για να δώσουν ασφάλεια και σιγουριά στους εργαζόμενους και ισχυρά κίνητρα για ανάπτυξη .
Η Ενωμένη Ευρώπη πρωτίστως ξεκίνησε για να διασφαλίσει την πρόοδο και την ευημερία των λαών και των πολιτών της , ώστε να γίνει η ίδια μια μεγάλη ισχυρή και ανταγωνιστική παγκόσμια δύναμη. Αυτή η θεμελιώδης ιδέα της Ευρώπης δεν πρέπει να υποχωρήσει σε δεύτερο πλάνο .
4. Η εκλογή Σαρκοζί στη Γαλλία γέρνει την πλάστιγγα προς τα Δεξιά;
Το θέμα Σαρκοζί είναι σύνθετο και χρήζει πολλών αναλύσεων. Πάντως ουδέποτε έκρυψε ότι είναι ένας «σκληρός δεξιός» που θα έλεγα ότι ως «πρότυπο» απέχει πολύ από τη σχετικά μετριοπαθή και με κοινωνικές ευαισθησίες «γκωλική δεξιά» της Γαλλίας. Ο κ. Σαρκοζί οφείλει κατά την γνώμη μου την επικράτηση του στο ότι διαχειρίστηκε πολύ καλά επικοινωνιακά το «φόβο και την ανασφάλεια» του μέσου Γάλλου απέναντι σε φαινόμενα σαν αυτά που περιγράψαμε προηγουμένως και στο ότι το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα δεν πορεύτηκε ενωμένο γύρω από την υποψηφιότητα Σεγκολέν, η οποία όμως κατάφερε να συσπειρώσει από τον πρώτο κιόλας γύρο ψήφους της ευρύτερης Αριστεράς. Αυτό είναι μια παρακαταθήκη που μένει να αξιοποιηθεί μέσα και από την ανασύνταξη του Σοσιαλιστικού Κόμματος το οποίο μάλλον έχει ανάγκη από ένα «νέο Επινέ».
Βέβαια σε καμία περίπτωση δεν μεταφέρονται αυτόματα και μηχανιστικά οι εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις από τη μία χώρα στην άλλη. Ο κ. Σαρκοζί σύντομα θα αρχίσει να κρίνεται τόσο σε ευρωπαϊκό επίπεδο ως προς το τι θα συνεισφέρει για την πορεία της Ευρώπης όσο και εσωτερικά με το πώς θα υλοποιήσει μια πολιτική από αλληλοσυγκρουόμενες και πολλές φορές σκληρές θέσεις.
5. Πώς είδατε την παραίτηση Μπλερ;
Κάθε πολιτικός και μάλιστα κάθε πολιτικός με μακρά θητεία σε ύπατα αξιώματα, όπως ο κ. Μπλερ, πρέπει να ξέρει πότε και πώς αποχωρεί. Έκρινε ο ίδιος τον χρόνο που θα έπρεπε να «αποχαιρετήσει» την πολιτική. Το αν ήταν αυτό το σωστό ή όχι «τάϊμινκ», νομίζω ότι θα κριθεί όχι τώρα, αλλά αργότερα, όταν φύγουν οι εντυπώσεις και αρχίσουμε να βλέπουμε την ουσία και το βάθος του όλου θέματος .
6. Θα βάζατε θετικό πρόσημο αποτιμώντας τα έργα του;
Πρωτίστως το έργο του κ. Μπλερ θα το αποτιμήσουν οι πολίτες της χώρας του. Βεβαίως η δυναμική και πληθωρική παρουσία του κ. Μπλερ όλα αυτά τα χρόνια δέσποζε και «εκτός συνόρων». Τα συν ή τα πλην δεν είναι εύκολα όταν ακόμα τα γεγονότα είναι νωπά. Είναι όμως αλήθεια ότι ο κ. Μπλερ έκανε τολμηρές μεταρρυθμίσεις, όχι βέβαια χωρίς αντιδράσεις, αναπροσάρμοσε σε πιο σύγχρονες βάσεις την οικονομία. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια της θητείας του βρέθηκε στο επίκεντρο μιας κριτικής ακόμη και μέσα στη χώρα του για το θέμα της συμμετοχής στον πόλεμο του Ιράκ. Πάντως επιμένω ότι θα χρειαστεί εύλογο χρονικό διάστημα για να αποτιμηθεί πλήρως και χωρίς εξάρσεις, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο η δεκαετής παρουσία του Τόνι Μπλερ στο τιμόνι μιας μεγάλης ευρωπαϊκής χώρας
7. Μετά το τεράστιο θέμα των ομολόγων ποιος θα τολμήσει να θέσει στην Ελλάδα υπό συζήτηση το Ασφαλιστικό;
Αυτό που κατ’ αρχήν μου κάνει εντύπωση είναι το γεγονός πως ενώ το σκάνδαλο με την λεηλασία των ταμείων και τα ομόλογα, που αποκαλύφθηκε από τον Τύπο, δεσπόζει πάνω από δυόμιση μήνες στην πολιτική επικαιρότητα, η Κυβέρνηση και ο κ. Πρωθυπουργός δεν δίνουν - παρά το ότι τους έχει ζητηθεί επίμονα - τα πλήρη και ακριβή στοιχεία για το ποια και πόσα ταμεία αγόρασαν «αμαρτωλά ομόλογα», ποιοι και πώς μεσολάβησαν για την αγορά αυτών των ομολόγων, ποιοι και γιατί ζήτησαν από τις διοικήσεις των ταμείων να πουλήσουν τα σταθερά ομόλογα, ποιοι κερδοσκόπησαν ή πήραν μίζες, πόσα τελικά χρήματα έχασαν τα ταμεία και οι ασφαλισμένοι .
Τα ερωτήματα αυτά μένουν ακόμα αναπάντητα με ευθύνη της κυβέρνησης. Είναι βέβαιο πως το σκάνδαλο των ταμείων και οι προσπάθειες συγκάλυψης του θα σκιάζουν και θα συνοδεύουν σε κάθε περίπτωση την κυβέρνηση, η οποία καλείται από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα συνδικάτα και τους φορείς να επιστρέψει όλα τα λεφτά στα ταμεία άμεσα και πριν τις εκλογές. Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι και το βασικό θέμα.
Βέβαια σε καμία περίπτωση δεν υποτιμώ το ασφαλιστικό. Όμως τι έπραξε όλα αυτά τα χρόνια η Ν.Δ για το καυτό αυτό θέμα που απασχολεί όλη την κοινωνία. Απολύτως τίποτα! Ούτε καν στην πλήρη εφαρμογή ενός λελογισμένου νόμου, του γνωστού «νόμου Ρέππα» δεν προχώρησε. Μάλιστα μη τολμώντας, λόγω έλλειψης πολιτικής, να προσεγγίσει αυτό το σύνθετο θέμα και να δώσει λύσεις, κατέφυγε στον ετεροχρονισμό του με ένα δήθεν διάλογο που τα όποια συμπεράσματα του, όπως λένε, θα αρχίσουν να υλοποιούνται την επόμενη τετραετία.
Ποιος όμως μπορεί να εμπιστευτεί αυτή την Κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει ένα τόσο σοβαρό θέμα; Η αλλαγή προσώπου - υπό το βάρος των συνεχών αποκαλύψεων - στην ηγεσία του Υπουργείου Απασχόλησης δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να βοηθήσει την Κυβέρνηση.
Όμως το πιο σοβαρό απ’ όλα είναι η «κρυφή ατζέντα» της Κυβέρνησης και οι «κρυφές δεσμεύσεις» που ανέλαβε στις Βρυξέλλες και για το ασφαλιστικό προκειμένου να ξεφύγει από την «επιτήρηση» που η ίδια έβαλε την χώρα με την περιβόητη απογραφή .
Προσφάτως ο κ. Παπανδρέου δημόσια στη Βουλή ρώτησε τον κ. Πρωθυπουργό για το ποιες δεσμεύσεις ανέλαβε στις Βρυξέλλες ο Υπουργός Οικονομικών για να βγούμε από την επιτήρηση. Ο κ. Πρωθυπουργός με το γνωστό ύφος του επιχείρησε να «κατακεραυνώσει» τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ότι δήθεν λέει ψέματα.
Μόνο που την αλήθεια – και πριν αλέκτωρ λαλήσει – την αποκάλυψε ο ίδιος ο κ. Αλμούνια στη γνωστή συνέντευξή του σε ελληνικό τηλεοπτικό δίκτυο (ΣΚΑΪ). Μάθαμε όλοι και πρωτίστως ο ελληνικός λαός το τι πραγματικά γίνεται με το έλλειμμα και κυρίως ποιες δεσμεύσεις (νέο κύκλο λιτότητας) ανέλαβε ο Υπουργός Οικονομίας ακόμα και στο ασφαλιστικό (επώδυνες ρυθμίσεις) για να πάρει το χαρτί εξόδου από την επιτήρηση και να το κραδαίνει στα προεκλογικά μπαλκόνια. Για άλλη μια φόρα ένας τρίτος, στην περίπτωση μας ο κ. Αλμούνια, έριξε τις μάσκες της Κυβέρνησης .
8. Έχει πειστική πρόταση για αυτό το θέμα το ΠΑΣΟΚ; Αντέχετε το πολιτικό κόστος το οποίο δεν αναλάβατε επί Γιαννίτση;
Μην ξεχνάτε ότι επί Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ υπήρξε ένας λελογισμένος νόμος (ο νόμος Ρέππα) που έδινε βιώσιμη λύση για το ασφαλιστικό για αρκετά χρόνια και μάλιστα είχε και ευρεία συναίνεση.
Σε ότι αφορά το πολιτικό κόστος, πεποίθηση μου είναι πως αν είσαι ειλικρινής με τους πολίτες, τους εξηγήσεις το πρόβλημα και κυρίως παρουσιάσεις λύσεις και προτάσεις που έχουν προκύψει μέσα από σωστά οργανωμένο διάλογο, τότε έχεις μια ισχυρή πλειοψηφία δίπλα σου για να συνδράμει σε αναγκαίες μεταρρυθμίσεις .
9. Πόσο κακό είναι για το ΠΑΣΟΚ το ότι κυρίως λόγω της επικαιρότητας με τα ομόλογα, δεν συζητήθηκε το πρόγραμμα του και η όποια εναλλακτική του πρόταση εξουσίας;
Το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ θα συζητηθεί ακόμα πιο διεξοδικά στο συνέδριο μας τις επόμενες μέρες. Οι «δέκα αδιαπραγμάτευτες θέσεις» για τις οποίες δεσμεύτηκε ο Γιώργος Παπανδρέου κατά την παρουσίαση του Προγραμματικού Πλαισίου είχαν μεγάλο και θετικό αντίκτυπο. Όπως θετικότατο αντίκτυπο είχε και το ότι όλες μας οι προτάσεις ήταν «κοστολογημένες» και κυρίως παρουσιάσαμε και τους τρόπους με τους οποίους θα εξοικονομήσουμε τα χρήματα για την υλοποίηση αυτών των θέσεων.
Υπήρξαν όλο αυτό το διάστημα δεκάδες συνδιασκέψεις σε όλη την Ελλάδα όπου συζητήθηκε το Πρόγραμμα, ενώ ο ίδιος ο Πρόεδρος παρουσίασε και παρουσιάζει συνεχώς σε ειδικές ημερίδες τμήματα και θέσεις του Προγράμματος μας ανά τομέα και κοινωνική ομάδα.
Εναλλακτική πρόταση εξουσίας υπάρχει πλέον και στο Συνέδριο. Θα επιβεβαιωθεί πως το ΠΑΣΟΚ διεκδικεί την επάνοδο του στην κυβέρνηση, όχι απλά λόγω της χρεοκοπίας της σημερινής κυβέρνησης, αλλά γιατί έχει αξιόπιστες προτάσεις και ικανό στελεχιακό δυναμικό .
10. Η επάνοδος Λαλιώτη έπεισε πολλούς πως το ΠΑΣΟΚ θα πάει σε εκλογές με ‘’σκληρό ροκ’’. Συμφωνείτε;
Κατ’ αρχήν ο Κώστας Λαλιώτης ποτέ δεν ήταν απών από τους αγώνες και τη διαδρομή του ΠΑΣΟΚ, είτε είχε ένα υψηλό αξίωμα είτε όχι. Το ΠΑΣΟΚ οδεύει προς τις εκλογές με μια συνολική και αξιόπιστη εναλλακτική λύση που είναι το ίδιο του το Πρόγραμμα, αλλά και με το καταλυτικό και συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα του να ελέγχει την Κυβέρνηση και να της ασκεί κριτική.
| 
