Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,


Θα αρχίσω με ένα παράδειγμα  αναφορικά με τις ευκαιρίες, τους τρόπους και τις εξαγγελίες πολλές φορές που έχουν γίνει.
 
Η έκταση της Αναβύσσου ανήκει στον ΕΟΤ εδώ και πενήντα χρόνια. Όταν την απέκτησε ο ΕΟΤ, την απέκτησε προκειμένου να κάνει τουριστική εκμετάλλευση, ενός υψηλού επιπέδου τουρισμού, γιατί είχε μπροστά του αυτήν την υπέροχη παραλία. Υπήρχε και μελέτη πώς θα υποβαθμιστεί ο δρόμος. Αυτό δεν έγινε ποτέ γιατί υπήρξαν πολύ μεγάλες αντιδράσεις, κυρίως πολιτικές αντιδράσεις. Εάν αυτό είχε γίνει, αυτό που βλέπουμε σήμερα γύρω από την έκταση της Αναβύσσου, μία άναρχα δομημένη περιοχή, δεν θα υπήρχε. Ο ΕΟΤ δεν είχε καμμία άλλη προοπτική από το να το δώσει ή να το οικοδομήσει, να το κάνει οικοδομικά τετράγωνα ή να το κάνει πάρκο. Το κράτος πλέον έχασε αυτήν την ευκαιρία σε αυτόν τον υπέροχο χώρο.

Στο Σούνιο, όπως ξέρετε, ό,τι βλέπει ο αρχαίος ναός είναι αρχαιολογική ζώνη α΄ και δεν μπορείς να χτίσεις. Επομένως, εκεί θα μπορούσες να έχεις μία συνοδευτική υποδομή γι’ αυτόν το χώρο. Θέλω να πω ,λοιπόν, ότι πολλές φορές εκεί και το ΠΑΣΟΚ στο παρελθόν είχε πολύ μεγάλες ευθύνες.

Τα τελευταία πέντε χρόνια από το 2009 –γιατί συμπεριλαμβάνω και την ΚΥΑ για το χωροταξικό του τουρισμού του κ. Σουφλιά- έχουν υπάρξει εννέα νομοθετήματα, που εγώ μπορώ να σας πω ότι ήταν αναγκαία. Απλώς τα νομοθετήματα αυτά δεν ήταν ποτέ ολοκληρωμένα. Και το πρόβλημα της χώρας μας τα τελευταία τριάντα χρόνια, είναι ότι στους τομείς που παρεμβαίνει, δεν κάνει ολοκληρωμένες παρεμβάσεις.

Εγώ δεν μπορώ να πω ότι η ευθύνη είναι στις πολιτικές ηγεσίες. Έχουν την ευθύνη τους αλλά η ευθύνη είναι και στον μηχανισμό που αναπτύσσεται μέσα στους οργανισμούς ή μέσα στις υπηρεσίες, ο οποίος πολλές φορές είναι «κολοβός» ή πολλές φορές δεν έχει τη δυνατότητα πρωτοβουλιών.

Το διάστημα 2009-2011 έγιναν πάρα πολύ σημαντικές νομοθετικές πρωτοβουλίες για να βοηθηθεί ο τουρισμός, προκειμένου να υπάρχει άμεση και ταχεία εξυπηρέτηση στις επενδύσεις με το νόμο «fast track». Δεν θέλω να αναφέρω σημαντικές επενδύσεις στα νησιά, οι οποίες ήταν μπλοκαρισμένες για χρόνια και εξακολουθούν να είναι μπλοκαρισμένες και που ακόμη και με αυτόν το νόμο δεν μπορούν να ξεμπλοκαριστούν.

Υπήρξαν νόμοι από το ΥΠΕΚΑ που έσπαγαν ένα κατεστημένο στην έκδοση οικοδομικών πολεοδομικών αδειών και πλέον διαχωρίστηκε το εγκριτικό από το εποπτικό έργο και η ευθύνη της έκδοσης άδειας δεν βαρύνει τον επόπτη της πολεοδομίας αλλά τον μηχανικό ο οποίος συντάσσει τη μελέτη, όπως γίνεται σε όλα τα μέρη του κόσμου και βεβαίως τηρώντας τις νόρμες και τους κανόνες.

Ο νέος τρόπος έκδοσης αδειών που άλλαξε μετά από ενενήντα χρόνια και ο νέος ΓΟΚ, απελευθερώνουν από τη γραφειοκρατία και τους παντογνώστες των πολεοδομικών γραφείων, οι οποίοι θα έπρεπε να ήταν διεκπεραιωτές αλλά κατάντησαν να είναι αυτοί, οι οποίοι επέβαλαν τη σύνταξη των μελετών, γιατί υπήρχε ένας ΓΟΚ ο οποίος στην ουσία είχε εκατό τρόπους ερμηνείας.

Εμείς τους κωδικοποιήσαμε και κάναμε έναν απλό ΓΟΚ και είπαμε μακάρι να φθάσει η χώρα μας στο σημείο κάποια στιγμή –και μακάρι να το κάνει η σημερινή Κυβέρνηση- να υπάρχει ένα μόνο άρθρο και ο έλεγχος να αφορά τον όγκο του κτηρίου. Να εξαιρέσουμε, βεβαίως, ευαίσθητες περιοχές και αναφέρομαι στους παραδοσιακούς οικισμούς και τους αρχαιολογικούς χώρους.

Άρα, το ζητούμενο σήμερα για τον τουρισμό και για την μεγάλη ανταγωνιστικότητα που υπάρχει είναι η αποτελεσματικότητα που δείχνουμε εμείς σε όλον τον κόσμο που ασχολείται με τον τουρισμό.

Αναφέρθηκε ότι ο τουρισμός στην Ελλάδα το 2013 και το 2014, κυρίως οφείλεται στην κρίση στη Μέση Ανατολή και σε κοντινές χώρες, όπως είναι η Αίγυπτος και η Τουρκία. Ίσως για τις εκεί περιοχές δεν υπάρχει καλή πληροφόρηση. Να σας πω, λοιπόν, ότι στην Αίγυπτο αλλά κυρίως στην Τουρκία, τα τελευταία πέντε χρόνια υπάρχει τρομακτική άνοδος, παρά το πολιτικό κλίμα και παρά την αστάθεια που υπάρχει. Ξέρετε γιατί; Διότι έχουν χαμηλές τιμές και δεν μπορούμε να τους ανταγωνιστούμε. Το κόστος παραγωγής του τουριστικού προϊόντος στην Ελλάδα είναι 40%, στην Τουρκία 12% και στην Αίγυπτο 7%.

Αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς προτείνουμε να φθάσουμε στα επίπεδα αυτά είτε των εργασιακών σχέσεων είτε να μειώσουμε την ποιότητα και την παροχή υπηρεσιών, όπου εξακολουθούμε να είμαστε ελλειμματικοί. Το λέω για να τονίσω ότι και η ανάπτυξη της οικονομίας της Ευρώπης έχει τη σημασία της, δειλά-δειλά, γιατί την κρίση της Ελλάδος την έζησε και η Ευρώπη σε μικρότερο βαθμό. Δεν ήταν καλό που εμείς τα τελευταία χρόνια χάσαμε τους βασικούς μας επισκέπτες που ήταν σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό οι Γερμανοί, οι Άγγλοι και οι Γάλλοι και σωθήκαμε, κατά κάποιο τρόπο, από τους Ρώσους και τους Ουκρανούς. Δεν ήταν ό,τι καλύτερο. Πρέπει να κρατήσουμε την ισορροπία. Είδατε τώρα που υπάρχει μία κρίση στην Ουκρανία ότι κατέρρευσε ο ουκρανικός τουρισμός.

Εμείς, λοιπόν, πρέπει να είμαστε μία χώρα που θα έχουμε ανοιχτούς, αν θέλετε, τους ορίζοντες παντού και θα πολιτευόμαστε κατά τέτοιον τρόπο ώστε να εκμεταλλευόμαστε τις ατυχείς συγκυρίες ανταγωνιστικών χωρών αλλά ταυτόχρονα να προχωράμε με βλέμματα μπροστά.
Γι’ αυτό μιλάμε επίσης για τον εμπλουτισμό του τουριστικού προϊόντος. Εγώ θέλω να πιστεύω ότι προσπαθώ να είμαι ενήμερος. Πάνε είκοσι χρόνια από την εποχή που είχα την ευθύνη του Υπουργείου Τουρισμού. Τότε έγινε το διάταγμα για τη λειτουργία του ΕΟΤ, το οποίο και δεν ευοδώθηκε.

Εμείς, λοιπόν, πρέπει να εμπλουτίσουμε το προϊόν το οποίο προσφέρουμε και μάλιστα να το εμπλουτίσουμε και στον περιβάλλοντα χώρο. Φαντάζομαι ότι θα έχετε πάει όλοι στις άλλες χώρες της Ευρώπης, τις  ανταγωνίστριες ως προς τον τουρισμό. Εγώ θα σας πω για την Τουρκία, δεδομένου ότι από τη Μυτιλήνη πάω στο Αϊβαλί κάθε τρεις και λίγο. Οι δρόμοι, λοιπόν, είναι όλοι καθαροί και με λουλούδια, ενώ υπάρχουν και τεράστια πεζοδρόμια. Αντίθετα, εγώ στενοχωρήθηκα προχθές που πήγα στην Κέρκυρα. Έγινε ο δρόμος «Μιτεράν», όπως τον ονομάζετε, που πηγαίνει από την πόλη προς τη βόρεια περιοχή και λυπήθηκα βλέποντας, για παράδειγμα, ότι τα λουλούδια δεξιά και αριστερά δεν είναι ποτισμένα, δεν είναι κλαδεμένα, τα διαχωριστικά των δρόμων και όλα αυτά. Πρέπει να αλλάξουμε πολύ.

Και αν φέτος θέλουμε να έχουμε μία καλή χρονιά, επαναλαμβάνω ότι το προϊόν της διαφήμισης δεν αποφέρει. Η διαφήμιση επηρεάζει μόνο κατά 15% τον επισκέπτη, κάτι που έχει αποδειχθεί από όλες τις μετρήσεις. Η από στόμα σε στόμα, το repeating, είναι το βασικό κίνητρο του τουρισμού.

Όμως, η χώρα μας είναι χώρα εποχικού τουρισμού. Η Κρήτη που ξεκίνησε από τη δεκαετία του ’60 να είναι ένας μεγάλος τουριστικός προορισμός, το 1977 είχε εννιά μήνες περίοδο τουρισμού. Ίσως περίπου το ίδιο να είχαν και άλλες περιοχές της Ελλάδος. Σήμερα, λοιπόν, η Κρήτη έχει έξι μήνες τουρισμού. Με την κρίση, οι μικροί και μεσαίοι επαγγελματίες έχουν φτάσει να έχουν τέσσερις μήνες τουρισμού. Γιατί συμβαίνει αυτό; Κάποιος φταίει, κάποιος ευθύνεται γι’ αυτό.

Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να μιλήσω και για μια άλλη περιοχή, όπως είναι οι νησιώτικες περιοχές στο βόρειο Αιγαίο. Εμείς έχουμε ένα τουρισμό ο οποίος είναι δύο, τριών μηνών και ξεκίνησε τη δεκαετία του ’90. Εκεί, λοιπόν, πρόκειται για μια παρθένα περιοχή και θα πρέπει να τονώσουμε τον τουρισμό, γιατί πρόκειται για ένα άλλο τοπίο και ένα άλλο περιβάλλον. Τα τελευταία χρόνια τον τουρισμό της Λέσβου, της Χίου και της Σάμου έσωσαν οι τουρίστες από την Τουρκία με τις διεργασίες που έγιναν –ευτυχώς!- με τη βίζα από το Υπουργείο Εξωτερικών. Έτσι ανάσανε και σώθηκε ο τουρισμός αυτών των περιοχών.

Κλείνοντας, θα ήθελα να αναφερθώ στον εμπλουτισμό. Υπάρχει μέσα στο νομοσχέδιο το κεφάλαιο και η διάταξη που αφορά τους χορηγούς και τις χορηγίες, κάτι πολύ σωστό. Όμως, θέλω να πω ότι πρέπει να υπάρξουν κάποιες αλλαγές. Το σύνολο της χορηγίας που θα λαμβάνεται πρέπει να κατανέμεται και κατά τέτοιο τρόπο, ούτως ώστε να βοηθάει, για παράδειγμα, τον πολιτισμό, τις περιοχές του πολιτισμού, τα θεματικά μουσεία, αυτά που δεν ανήκουν στην αρμοδιότητα του κράτους, με αποτέλεσμα να μην τα βοηθάει και να μην μπορούν να ζήσουν, να επιβιώσουν. Θα πρέπει, λοιπόν, να μπορεί να δίνεται ένα μέρος του ποσού που θα συγκεντρώνεται και σ’ αυτά τα θεματικά μουσεία που έχει κάθε περιοχή της Ελλάδας.

Για παράδειγμα, στη Λέσβο υπάρχει ένα βιομηχανικό μουσείο, όπως και στη Χίο το οποίο είναι ιδιωτικό. Δεν υπάρχει άλλο τέτοιο θεματικό, βιομηχανικό μουσείο. Ωστόσο, δεν μπορεί να λειτουργήσει. Έχει 120.000 έξοδα το χρόνο και το διατηρείτε διώχνοντας και τους περισσότερους υπαλλήλους. Οι ιδιώτες δεν μπορούν πλέον να δίνουν χρήματα και οι χορηγίες έχουν στερέψει. Άρα, θα πρέπει να υπάρξει μια κατανομή και μέσα στην επιτροπή να υπάρξουν και άνθρωποι που να μπορούν να βοηθούν προς αυτήν την κατεύθυνση.

Τελειώνοντας, κυρία Υπουργέ, θα ήθελα να σας πω το εξής. Χθες έγινε αντιληπτό ότι είχα υψηλούς τόνους. Ξέρετε, στην πολιτική, στη Βουλή είμαι είκοσι έξι χρόνια και ποτέ δεν είχα υψηλούς τόνους. Μάλιστα, πάντοτε προσπαθώ να έχω άρτιες σχέσεις με τους συναδέλφους, πολύ περισσότερο όταν στην Κυβέρνηση είμαστε δύο κόμματα που πρέπει να μπορούμε να συνεργαζόμαστε. Εγώ εξεπλάγην όταν είδα την τροπολογία την οποία δεν γνώριζα.

Εγώ όλους τους συναδέλφους τους ενημέρωνα για όποια νομοσχέδια έφερνα είτε όταν ήμασταν στην κυβέρνηση Παπαδήμου για έξι μήνες είτε άλλοτε. Τον Μητσοτάκη, που ήταν τότε υπεύθυνος περιβάλλοντος, τον φώναζα στο Υπουργείο και του έδινα το προσχέδιο. Τον Πολατίδη από το ΛΑΟΣ, τον φώναζα στο Υπουργείο και του έλεγα «Πάρε το προσχέδιο για το νέο ΓΟΚ, για το νέο τρόπο έκδοσης αδειών». Μου έφερνε τις παρατηρήσεις και όταν ολοκληρωνόταν, κατατίθετο στη Βουλή.  Ο παρακείμενος Υπουργός κ. Βαρβιτσιώτης, με τον οποίο πολλές φορές έχουμε συγκρουστεί, όταν ήταν να καταθέσει την τροπολογία αυτή που σήμερα θα συζητήσουμε, φώναξε και εμένα και τον κ. Τριαντάφυλλο και είπε «Ελάτε να συζητήσουμε την τροπολογία». Έτσι, είμαι ενήμερος.

Εγώ αυτό θέλω να τονίσω. Θέλω δηλαδή να πω ότι μπορεί μεν να ήρθε μια μεγαλύτερη παράταξη στην Κυβέρνηση και εμείς είμαστε η μικρότερη αλλά είμαστε εταίροι. Εκείνο πάνω απ’ όλα που θέλω να πιστεύω ότι σας διέφυγε είναι ο σεβασμός στους εισηγητές. Οι Υπουργοί κάνουν τη δουλειά τους. Οι συνάδελφοι στο Υπουργικό Συμβούλιο δεν έχουν καμμία σχέση με τα θέματα τα οποία τίθενται. Πρέπει, λοιπόν, να έχουμε μια τέτοια συνεργασία, ώστε να σεβόμαστε και την εργασία και τον κόπο τον οποίο κάνουν οι άλλοι συνάδελφοι.

Καταθέτω στα Πρακτικά, για να υπάρχουν –υποθέτω ότι τα έχει λάβει το Υπουργείο σας- τις θέσεις των επιμελητηρίων όλων των νησιών του βορείου Αιγαίου και τις θέσεις της Ένωσης Νησιώτικων Επιμελητηρίων Ελλάδος για το θέμα της τροπολογίας που έχουμε καταθέσει, γιατί αναγκαστήκαμε και την καταθέσαμε. Εγώ πίστευα ότι θα την είχατε ανακοινώσει χθες.

Θέλω να σας παρακαλέσω, από τη στιγμή που γίνεται αντιληπτό αυτό το αίτημα για τα νησιά, όπως και εσείς είχατε συμφωνήσει, όταν τελειώσαμε στην επιτροπή, έγκαιρα τουλάχιστον να μας πείτε την άποψή σας, αν δηλαδή το κάνετε δεκτό αυτό το ιδιαίτερο νέο προϊόν.

Σας ευχαριστώ