| |
|
|
| |
| Είναι ιστορικά καταγεγραμμένο ότι τα συνέδρια του ΠΑΣΟΚ δεν κινούσαν απλώς το ενδιαφέρον των πολιτών αλλά συνέπαιρναν την κοινή γνώμη διότι ένα κόμμα συζητούσε ανοιχτά τις προτάσεις του για μια καλύτερη κοινωνία αλλά ταυτόχρονα τους καθηλώνει η έντονη εσωτερική αντιπαράθεση στην κατάθεση των ιδεών και προγραμμάτων.
Τα συνέδρια των κομμάτων είναι η κορυφαία στιγμή τους. Τα τρία τελευταία συνέδρια του ΠΑΣΟΚ, 1996, 1999, 2001 δεν σηματοδότησαν απλώς την κορυφαία στιγμή της εσωτερικής του Δημοκρατίας αλλά οδήγησαν και τις άλλες παρατάξεις να πορευθούν ανάλογα. Τα πρόσωπα που πολλές φορές είναι φορείς κάθετα αντιτιθεμένων θέσεων αντιπαρατέθηκαν σε τέτοιο σημείο και με τέτοια δύναμη και σκληρότητα που κινδύνευσε προς στιγμή ακόμα και αυτή η ενότητα της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης.
Βεβαίως ότι το ΠΑΣΟΚ ήταν κυβέρνηση επιβεβαίωνε την ιστορική ρήση ότι ένα κόμμα δεν διασπάται εύκολα όταν έχει την εξουσία. Συνετέλεσε λοιπόν ως συγκολλητική ουσία η εξουσία αλλά ταυτόχρονα έφερε μια απρόσμενη ωριμότητα στα πρόσωπα ακόμα και στους μηχανισμούς που ήταν φορείς των αντιτιθεμένων ιδεολογικοπολιτικών προσεγγίσεων.
Το Συνέδριο που έρχεται είναι κάτι το διαφορετικό όχι μόνο γιατί το κίνημα βρίσκεται στην αντιπολίτευση και υπέστη δύο συνεχείς εκλογικές ήττες αλλά και διότι έχει να αντιμετωπίσει καινούργια δεδομένα όπως: το αίτημα της ανανέωσης, την στρατηγική της νέας φυσιογνωμίας, την κόπωση των πολιτών, την ανάγκη εξεύρεσης ενός σύγχρονου στόχου που θα τέρψει και θα επανεργοποιήσει τους πολίτες. Ας μην λησμονούμε ότι σύμφωνα και με τις μετρήσεις η φθορά της Νέας Δημοκρατίας δεν καταγράφεται μέχρι στιγμής ότι περνάει συνειδητά στην απέναντι όχθη. Όμως σε ένα συνέδριο που έχει αποφασιστεί με πλατιά συμφωνία ότι επιβάλλεται πέραν της επικαιροποίησης των πολιτικών θέσεων να αλλάξει ριζικά η δομή και το καταστατικό του κόμματος, να εκφρασθούν και να αναδειχθούν οι νέες ιδέες, εκείνο που προέχει να σηματοδοτήσει αυτό το συνέδριο είναι την ενότητα του χώρου.
Ας μην μας διαφεύγει ότι μόλις ένας χρόνος διακυβέρνησης της Ν. Δημοκρατίας οι πολίτες δειλά δειλά αντιλαμβάνονται ότι υπήρξε άνθρακας ο θησαυρός. Αυτό σημαίνει ότι στο επόμενο διάστημα που η σύγκριση θα είναι πιο εμφανής και καταλυτική ο πολίτης θα πρέπει να έχει την βεβαιότητα ότι η άλλη πρόταση είναι σύγχρονη, προσαρμοσμένη στα νέα δεδομένα και κυρίως ότι οι εκφραστές της έχουν αποδεδειγμένα σφυρηλατημένη συνοχή.
Δεν είναι ίσως σκόπιμο να αναλυθεί ούτε και να συγκριθεί αυτή η περίοδος με την περίοδο 1993-2004 που η Νέα Δημοκρατία ως αντιπολίτευση βίωσε έντονα την εσωστρέφεια και την εσωτερική αμφισβήτηση αφού είναι αποδεδειγμένο ότι οι εσωτερικές διαιρέσεις της συνέβαλαν τα μέγιστα στην επί έντεκα χρόνια περιθωριοποίηση της. Το ΠΑΣΟΚ είναι διαφορετικό, βεβαιότατα υπήρξε ιστορικά ένα πιο συγκροτημένο δομικά κόμμα, και πολλές φορές όχι άδικα χαρακτηρίστηκε συγκεντρωτικό. Ας μην λησμονούμε ότι κάποιοι τότε διαλογίστηκαν ακόμα και με τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό.
Το ΠΑΣΟΚ με την πριν ένα χρόνο αλλαγή της ηγεσίας του σαφώς σηματοδότησε το κλείσιμο μιας σελίδας συγκεκριμένης κομματικής ζωής, και προανήγγειλε την νέα του πορεία. Το στοίχημα και αν θα τα καταφέρει θα εξαρτηθεί όχι τόσο από το συνέδριο το οποίο σαφώς θα σηματοδοτήσει είμαι βέβαιος το ζητούμενο αλλά από τη μονιασμένη ή όχι πορεία του την επόμενη του συνεδρίου.
Η ενότητα του χώρου είναι λοιπόν το βασικό στοιχείο που από δω και πέρα πρέπει να πρυτανεύσει στις σκέψεις και στις πράξεις όλων όσων πιστεύουν ότι έχουμε την δυνατότητα να προσφέρουμε στην νέα εποχή της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. | |
