| |
|
|
| |
| Τον τελευταίο χρόνο, αρχής γενομένης της στιγμής που ο Βαλερί Ζισκάρ Ντ΄ Εστέν, Πρόεδρος της 1ης Συντακτικής Συνέλευσης της Ευρώπης κατέθεσε το σχέδιο της υπ΄ αυτόν Επιτροπής, οι συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις της Ευρώπης και πρωτοστατούντος του Βατικανού κινητοποιήθηκαν προκειμένου στο προοίμιο του πολυπόθητου Ευρωπαϊκού Συντάγματος να αναγράφονται «Οι χριστιανικές ρίζες της Ευρώπης».
Φυσικά όπως είναι γνωστό το αίτημα δεν έγινε δεκτό παρά τις πιέσεις και στις οποίες προστέθηκαν αργότερα και αυτές της συντηρητικής ηγεσίας της ελληνικής εκκλησίας, η οποία αντέδρασε με καθυστέρηση βέβαια, μιας και ασχολείτο κατά προτεραιότητα με την εσωτερική πολιτική σκηνή. Οι φορτικές όμως αυτές παρεμβάσεις έφεραν ένα άλλο αποτέλεσμα ν΄ αφαιρεθεί το αρχικό προοίμιο που είχε επιλέξει ο φιλελεύθερος πολιτικός Bαλερί Ζισκάρ Ντ΄ Εστέν και που δεν ήταν άλλο από το γνωστό ορισμό του Θουκυδίδη για την Δημοκρατία: “…Kαι όνομα μεν διά το μή ες ολίγους αλλ’ ες πλείονας οικείν δημοκρατία κέκληται.»
Ποια μεγαλύτερη τιμή στ΄ αλήθεια για τον ελληνικό πολιτισμό που αυτός κυρίως υπήρξε η βάση του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού αν παρέμενε το αρχικό προοίμιο; Είναι λυπηρό βεβαίως που οι διάφορες προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις δεν αντέδρασαν προκειμένου να μην αφαιρεθεί το αρχικό κείμενο του προοιμίου και ουσιαστικά συναίνεσαν στο να επικρατήσει η αφαιρετική λογική του συμψηφισμού. Οι φανατικοί Ευρωπαίοι χριστιανοί δεν απολογήθηκαν βεβαίως πουθενά. Η αντίδραση έπρεπε να υπάρξει κυρίως από εμάς τους Έλληνες ενάντια στους νέους σταυροφόρους που ουσιαστικά επέβαλαν να αφαιρεθεί ο Θουκυδίδης αφού δεν προτιμήθηκε η δικιά τους πρόταση.
Ο δικός τους μυωπικός φανατισμός στέρησε από την Ελλάδα κάτι πολύ σπουδαίο, εις τους αιώνες των αιώνων το Α΄ Ευρωπαϊκό Σύνταγμα θα προλόγιζε ο Έλληνας Θουκυδίδης.
Όπως και να το κάνουμε το Ευρωπαϊκό ιδεώδες βασιζόμενο στις έννοιες της Δημοκρατίας, των Επιστημών, της Φιλοσοφίας, της Τέχνης, διαμορφώθηκε πολύ πριν την έλευση του Χριστού στη γη, στην εποχή της Κλασσικής Ελλάδας. Όμως πέραν αυτού στην εποχή της ανοχής και του σεβασμού των προσωπικών δεδομένων που ζούμε και που αποτελούν τις βάσεις των σύγχρονων Ευρωπαϊκών ιδεωδών δεν έχουν θέση οι αποκλεισμοί πολιτών στο όνομα της θρησκευτικής τους πίστης, των πολιτικών ή των σεξουαλικών τους προτιμήσεων.
Αφορμή για την στοιχειοθέτηση αυτού του κειμένου απετέλεσε τα όσα διαδραματίστηκαν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τις τελευταίες μέρες.
Ο υποψήφιος Επίτροπος κύριος Ρόκο Μπουτιλιόνε, γνωστός φανατικός καθολικός, απορρίφθηκε στη ακροαματική διαδικασία από τους ευρωβουλευτές ως μη άξιος για να αναλάβει το ευαίσθητο χαρτοφυλάκιο της Δικαιοσύνης και των Ελευθεριών γιατί αντιπροσωπεύει τον πολιτικό του χθες.
Διακήρυξε απροκάλυπτα ότι αντιτίθεται στο θεσμό του διαζυγίου, της κατανόησης μιας ανύπανδρης μητέρας, στις εκτρώσεις και επέμεινε ότι ο σκοπός της γυναίκας είναι να τεκνοποιεί και τέλος ούτε λίγο ούτε πολύ η ομοφυλοφιλία είναι κάτι σαν ποινικό αδίκημα. Αυτός λοιπόν ο κακόμοιρος καλός άνθρωπος – σύμφωνα με την τηλεοπτική εικόνα αλλά και το Figlio Prediletto του Βατικανού - έπρεπε ν΄ αναλάβει μια σημαντική Ευρωπαϊκή θεσμική θέση για να μας επαναφέρει στο σωστό δρόμο.
Η Ευρωβουλή δεν το επέτρεψε. Σοσιαλιστές, φιλελεύθεροι, πράσινοι, κομουνιστές κ.α. συνενώθηκαν και εξανδραπόδισαν τον Μεσαιωνισμό του.
Η Ευρώπη αποφασιστικά προσπερνά τους αρνητές του μέλλοντος και προχωρά σταθερά και απομονώνει τις φωνές του σκοτεινού παρελθόντος. Τους αφήνει να αυτοϊκανοποιούνται με το καταγγελτικό τους λόγο και να ισχυρίζονται ότι την ενωμένη Ευρώπη διακατέχει αντικαθολικό πνεύμα.
Κανένα αντικαθολικό πάθος δεν διακατέχει την Ευρώπη ούτε βεβαίως αντιορθόδοξο, όπως δεν διακατείχε τους συντάκτες του Αμερικανικού Συντάγματος που στο μακρινό 1776 που το συνέταξαν, δεν προέταξαν την χριστιανική πίστη στο προοίμιο τους.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι φυλακή καμίας απολύτως πίστης και δεν διαχωρίζει τους πολίτες σύμφωνα με τα ιδεολογικά, πολιτικά ή θρησκευτικά τους πιστεύω.
Το ότι η επικρατούσα θρησκεία είναι η χριστιανική δεν το αμφισβητεί κανείς αυτό, όμως δεν μπορούσε να οδηγήσει την ήπειρο μας να μετατραπεί σε χριστιανοφονταμενταλιστική, κατ΄ εικόνα και ομοίωση της Μουσουλμανικής πρακτικής που βεβαίως έχει διαφορετικές αναφορές και άλλες εμπειρίες ζωής.
Η Ευρώπη δεν πρόκειται να γίνει μια αυτοκρατορία ούτε βεβαίως ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ευρώπη είναι το αποτέλεσμα μιας ελεύθερης επιλογής για ένα κοινό μέλλον. Θα είναι ένας ελεύθερος χώρος για Χριστιανούς, Εβραίους, άθεους, Βουδιστές και Μουσουλμάνους.
Ο κύριος Μπουτιλιόνε είναι δρών καθολικός στο θρήσκευμα και είναι δικαίωμα του να υπερασπίζεται τις αξίες που πιστεύει. Όμως είναι επίσης δικαίωμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που αρνήθηκε να τον εγκρίνει κατάλληλο να χειρισθεί τα θέματα Δικαιοσύνης και Ελευθεριών.
Οι Schuman, Delors, De Gaspati, Adenauer, Kohl και πολλοί άλλοι υπήρξαν ή είναι χριστιανοί. Όμως η θρησκευτική τους προτίμηση δεν τους επέβαλε να ακυρώσουν τα Δημοκρατικά τους πιστεύω που είναι ο σεβασμός της θρησκευτικής ή κάθε άλλης προσωπικής προτίμησης.
Η Ευρώπη λοιπόν είναι πάνω από όλα η ιστορία της αλλά είναι επίσης μια ελεύθερη κοινωνία της ανοχής και της κατανόησης.
Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο, γι΄ αυτό και η 27η Οκτωβρίου 2004 θα καταγραφεί ιστορικά ως μια σημαντική μέρα για την ελευθερία, την ισότητα και την αλληλεγγύη των Ευρωπαίων πολιτών αλλά και των πολιτών όλου του κόσμου. | |
