Ομιλία Νίκου Σηφουνάκη στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής κατά την διάρκεια της συζήτησης για το Νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών «Κατάργηση φόρου κληρονομιών και γονικών παροχών – Απαλλαγή πρώτης κατοικίας – Ενιαίο τέλος ακινήτων – Αντιμετώπιση λαθρεμπορίου καυσίμων και λοιπές διατάξεις»

8-01-08

«Κύριε Πρόεδρε, θα είμαι σύντομος και δεν θα επαναλάβω αυτά που ανέπτυξε ο Εισηγητής μας και οι εισηγητές των άλλων κομμάτων, που υπήρξε μια ταυτότητα απόψεων κυρίως στην αρχή και τη λογική που διέπει αυτό το νομοσχέδιο.

Είναι βέβαιο, ότι οι  πολίτες αυτής της χώρας για άλλη μια φορά θα αναρωτηθούν, εάν η Νέα Δημοκρατία στο πρόγραμμά της είχε δεσμευθεί στον Ελληνικό Λαό, ότι θα φορολογήσει την ακίνητη περιουσία του κάθε πολίτη ανεξαρτήτως της αξίας της. Στην ουσία αυτό κάνετε, κάτι για το οποίο δεν είχατε δεσμευθεί. Στην ελληνική πολιτεία, από την απελευθέρωση και μετά, ίσχυε μια αρχή, όπως και σε όλες τις ευνομούμενες πολιτείες της Ευρώπης, ότι αυτό το οποίο φορολογείται, είναι κυρίως η κληρονομιά. Γνωρίζετε, ότι αυτό είναι μια αρχή απαράβατη, τεκμηριωμένη, κατοχυρωμένη και απεδείχθη και πιο δίκαιη. Εσείς, καταργείτε αυτό που ίσχυε και επί προσθέτως καταργείτε το φόρο της μεγάλης περιουσίας, ο οποίος καθιερώθηκε επί ΠΑΣΟΚ, αλλά ήταν ελάχιστος σε σχέση με αυτό που πραγματικά θα έπρεπε να είναι.
Κύριε Υπουργέ, υπάρχει μια ανακολουθία και να είστε βέβαιος ότι οι φορολογούμενοι θα αισθανθούν πολύ άσχημα του χρόνου, που θα παραλάβουν το φόρο ο οποίος τους αναλογεί. Εγώ, δεν γνωρίζω πολύ καλά τα οικονομικά, αλλά όμως αντιλήφθηκα αρκετά διαβάζοντας τις εφημερίδες και ακούγοντας αυτά που είπαν ορισμένοι από τους εισηγητές. Δεν γνωρίζω ποια διαφορά θα υπήρχε μεταξύ των 900 εκατ. Ευρώ που προσδοκάτε να εισπράξετε, σε σχέση με αυτά που θα μπορούσατε να εισπράξετε, εάν εφαρμόζατε σωστά τα ισχύοντα για τη μεγάλη ακίνητη περιουσία.
Κύριε Υπουργέ, θα ήθελα να σας ρωτήσω σχετικά με το άρθρο 8 «περί απαλλαγών». Έχετε μια σωρεία κατηγοριών , οι οποίες απαλλάσσονται π.χ. πρεσβείες, εκκλησίες κ.λ.π. Αυτό είναι κατανοητό, όμως στην Ελλάδα υπήρχε η  μπουλντόζα της κατεδάφισης μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 80. Συμφωνείτε ότι δεν μπορούμε να είμαστε περήφανοι γι’ αυτό που κατορθώσαμε σχετικά με την πολιτιστική και αρχιτεκτονική κληρονομιά, το έγκλημα της καταστροφής.
Κύριε Υπουργέ, αυτό που πρέπει οπωσδήποτε να εντάξετε στο άρθρο, είναι η απαλλαγή των κηρυγμένων κτιρίων. Αυτές οι περιουσίες πέραν των άλλων έχουν υποστεί πολύ μεγάλη μείωση της αξίας τους, διότι δεν μπορούν να κατεδαφιστούν ούτε να αναγερθούν πολυώροφα κτήρια κ.λ.π.
Γνωρίζετε ότι η Ελλάδα έχει περίπου 6.500 – 7.000 οικισμούς, πλην των νέων οικισμών που δεν έχουν ακόμα καταγραφεί. Από αυτούς οι 400 είναι κηρυγμένοι παραδοσιακοί με το πρώτο Διάταγμα του 1977 και στη συνέχεια αυξήθηκαν με το Διάταγμα του 1985. Εάν θέλουμε να δώσουμε ένα κίνητρο, θα πρέπει οι οικισμοί αυτοί να εξαιρεθούν.
Υπάρχει επίσης μια διάταξη που αφορά να ημιτελή κτήρια και κυρίως τις αντιπαροχές, τις εργολαβίες κ.τλ. Κύριε Υπουργέ, θα ήθελα να σας προτείνω να δώσετε ένα κίνητρο για να σταματήσει αυτή η κατάσταση των ημιτελών κατοικιών που είναι γεμάτη όλη η Ελλάδα. Να δώσετε ένα κίνητρο, αλλά ταυτόχρονα να επιβάλλετε και ποινή όταν ένα κτήριο δεν ολοκληρώνεται. Γνωρίζετε ότι σε όλη την Ευρώπη όταν εκδίδει οικοδομική άδεια για να κτίσεις, ταυτόχρονα προσυπογράφεις ότι έχεις τα χρήματα για να το ολοκληρώσεις. Πρέπει οι πολίτες να αποκτήσουν αίσθηση ευθύνης ούτως ώστε αυτή η ασχήμια που υπάρχει στην Ελληνική Επικράτεια να πάρει ένα τέλος. Ας αντιγράψουμε επιτέλους αυτά που ισχύουν στην Ιταλία, τη Γαλλία, την Ελβετία και αλλού ώστε να μπει μια τάξη. Δεν μπορεί η Ελλάδα να είναι η πλέον τριτοκοσμική χώρα στην Ευρώπη όσων αφορά τις ευθύνες των πολιτών, αλλά και της πολιτείας, στο θέμα της ολοκλήρωσης των οικοδομών.»