Είναι στο χέρι μας να αναστρέψουμε την κατάσταση, «σήμερα ίσως προλαβαίνουμε, αύριο θα είναι πολύ αργά…», επεσήμανε στην ομιλία του στο 8ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και τ. Υπουργός Νίκος Σηφουνάκης. Τόνισε μάλιστα πως «για να πετύχουμε, πρέπει να προτείνουμε, να έχουμε καθαρές προτάσεις και προπαντός να είναι πειστικές να σταματήσουν σημαίνοντα σημαντικά στελέχη, να αναιρούν τα πάντα όταν :
- Καταγγέλλουν ότι κάποιοι πλούτισαν.
- Ότι διαλύσαμε το κράτος και άλλα πολλά, χωρίς καμία συνέπεια».
Όπως επεσήμανε ο κ. Σηφουνάκης «η κρίση μας οφείλεται και στη δική μας ομφαλοσκόπηση και όχι μόνο στη στρατηγική της πλαγιοκόπησης που κάποια κέντρα σχεδιάζουν. Αυτοί κάνουν την δουλειά τους, εμείς τι κάνουμε; Απλώς τα τροφοδοτούμε με το χρειαζούμενο αποδεικτικό υλικό».
Τόνισε ακόμα πως «είναι πράγματι πρωτόγνωρο – μεταπολιτευτικά τουλάχιστον – να εισπράττει δυσαρέσκεια η αξιωματική αντιπολίτευση. Ερμηνεύεται όμως, μ' αυτό τον τρόπο ο πολίτης εκφράζει απογοήτευση, προειδοποιεί, αναμένει τον σαφή προσδιορισμό της φυσιογνωμίας μας και την οριοθέτησή μας έναντι του συντηρητικού χώρου. Ο πολίτης απαιτεί σοβαρότητα, εργασία, αυτοσυγκράτηση, αλληλεγγύη.
Αν σ' αυτό απαντήσουμε, τότε μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις διεργασίες που ερήμην μας συντελούνται στ' αριστερά μας.
Τότε μόνο μπορούμε να γίνουμε διαμορφωτές στο σκηνικό που η κοινωνία θέλει και απαιτεί και που ο τόπος έχει ανάγκη».
Ο κ. Σηφουνάκης σημείωσε πως «πεποίθηση κρίσιμου μέρους της κοινωνίας είναι ότι πολιτευθήκαμε με διστακτικότητα σε κυρίαρχα θέματα πολιτικής – αν όχι με οπορτουνισμό – στα οποία αναμενόταν καθαρές θέσεις, συνεπείς με την ιστορία μας.
Δυστυχώς για μας δεν κατανοήσαμε ότι το θετικό αποτέλεσμα στη πολιτική – δηλαδή το όφελος – δεν προέρχεται από τον καθημερινό και μονότονο αντιπολιτευτικό κρεσέντο - το οποίο σε τελική ανάλυση κουράζει και ταυτόχρονα απωθεί - αλλά από τις θέσεις που κατατίθενται με καθαρότητα σε δύο ή τρία σημαίνονται θέματα.
Δυστυχώς τις λίγες φορές που απαιτείτο αυτό, σηματοδοτήσαμε τη σύγχυση και τελικά αρκεσθήκαμε αυτάρεσκα στο να αυτοπροσδιορισθούμε ως αριστερά και υπερηφάνως να εξαγγείλουμε την υιοθέτηση της Αριστερής στροφής».
Ο κ. Σηφουνάκης αναφέρθηκε σε μια σειρά ερωτήματα που όπως είπε τέθηκαν και στα οποία δεν δώσαμε πειστικές απαντήσεις όπως :
• Ήταν αριστερή στροφή η εμμονή μας και η ταύτισή μας για πάνω από ένα χρόνο με την δεξιά για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και το Άρθρο 16;
• Ήταν αριστερή στροφή ο φοβισμένος τρόπος που αντιμετωπίσαμε συνολικά άλλα και στην προγραμματική μας πρόταση το θέμα του διαχωρισμού Εκκλησίας – Κράτους;
• Ήταν αριστερή στροφή όταν στελέχη «εκ της αριστερής μας διεύρυνσης» στήριζαν και αποκαλούσαν τον τότε εκκλησιαστικό προκαθήμενο κεντρώο, προκαλώντας τον γέλωτα όχι μόνο στους πρώην συντρόφους τους αλλά και το μειδίαμα της δεξιάς.
Τόνισε ακόμα πως «δυστυχώς ο προοδευτικός, ο αριστερός χώρος αντελήφθη ότι δεν είχαμε την τόλμη ν' αντιπαρατεθούμε όπως έπρεπε με την ακροδεξιά του κυρίου και απλώς κάτι ψελλίζαμε.
Ο Συνασπισμός στο θέμα του διαχωρισμού, όπως και στο άρθρο 16 πολιτεύθηκε με καθαρότητα και συνέπεια και δικαίως καρπώθηκε, ή καλύτερα ανταμείφτηκε από τους αριστερούς και προοδευτικούς πολίτες που είχαν διαχρονικά ζωντανά στη μνήμη τους τις εγκληματικές συμπεριφορές της εκκλησιαστικής ηγεσίας από το διχασμό και τον εμφύλιο μέχρι την χούντα.
Εμείς που έπρεπε να πρωταγωνιστήσουμε σ' αυτόν τον αγώνα, να πάμε απέναντι να δημιουργήσουμε ρήξη με κυρίαρχο θέμα τον πλήρη διαχωρισμό, ακροβατούσαμε.
Στην Ισπανία ο Θαπατέρο δικαιώθηκε γιατί τόλμησε, μπήκε μπροστά, εναντιώθηκε στους εκφραστές της οπισθοδρόμησης, κατέστησε κυρίαρχο το θέμα, διεύρυνε το

αντικείμενο των διαχωριστικών γραμμών προκαλώντας την πανίσχυρη παπική εκκλησία, ζήτησε την λαϊκή στήριξη στις αποφάσεις του με τις οποίες:
- Κατήργησε την υποχρεωτική διδασκαλία των θρησκευτικών στα σχολεία.
- Κατήργησε την κρατική χρηματοδότηση στα καθολικά σχολεία.
- Θεσμοθέτησε την νομιμοποίηση των μη ετερόφυλων σχέσεων (γάμος τον ομοφυλοφίλων) κ.α.».
Ανέφερε ακόμα πως «ένας άλλος χώρος που προσφέρεται και που διαφοροποιεί την αριστερά από την δεξιά είναι το ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ.
Όμως και εδώ πέραν της σωστής πρότασής μας για δημιουργία ανεξάρτητου Υπουργείου Περιβάλλοντος δεν προτάξαμε το επείγον και αναγκαίο, εκείνο που προέχει για τη χώρα μας και αρκεστήκαμε στην υιοθέτηση των θέσεων της πλειοψηφίας της παγκόσμιας κοινωνίας όπως κατατέθηκε στο ΚΙΟΤΟ για το φαινόμενο του Θερμοκηπίου, ήτοι στον περιορισμό των ρύπων του διοξειδίου του άνθρακα.
Δυστυχώς κλείσαμε τα μάτια στην τραγική ελληνική πραγματικότητα που επιβάλει να τεθούν άλλες προτεραιότητες».
Επεσήμανε πως «ένα σοσιαλιστικό κόμμα δεν μπορεί να αρκείται στην υιοθέτηση της διεθνούς διάστασης του προβλήματος και να μην καταθέτει θέσεις για την εγκληματική καταστροφή που επιφέρει στο περιβάλλον της χώρας μας:
• Η ανεξέλεγκτη υπερδόμηση που δημιουργεί μη αναστρέψιμη καταστροφή.
• Η οικοπεδοποίηση της πεδινής και παράκτιας χώρας.
• Η αστικοποίηση της ελάχιστης εναπομείνασας γεωργικής γης υψηλής παραγωγικότητας.
• Είναι αριστερή πολιτική να αρκούμαστε στην εξαγγελία επιτροπών για το Περιβάλλον και την Πράσινη Οικονομία όταν για το πρώτο αίτιο της καταστροφής που είναι η εκτός σχεδίου δόμηση, δεν τολμάμε να υιοθετήσουμε ότι ισχύει στην Ευρώπη και όχι μόνο;
Δεν μπορεί να είναι η πολιτικής μας για το Περιβάλλον αυτό που είναι αρεστό και αυτό που δεν ενοχλεί.
Επιβάλλεται λοιπόν να τοποθετηθούμε καθαρά χωρίς περιστροφές πως θ' αντιμετωπίσουμε την καταστροφή της ελληνικής φύσης από την υπερδόμηση…».