Ο Νίκος Σηφουνάκης συμμετείχε σήμερα (Παρασκευή) ως ομιλητής στη Διεθνή Επιστημονική Συνάντηση-Διημερίδα του Πανεπιστημίου Αιγαίου με θέμα «Η προοπτική ομοσπονδίωσης της Ευρώπης πενήντα χρόνια από την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης».

Στην ομιλία του συνεχάρη καταρχάς τους οργανωτές και σημείωσε ότι  «η  πρωτοβουλία είναι πραγματικά αξιέπαινη, καθώς εμπλουτίζει και συνάμα μεταφέρει στο νησί μας το διάλογο που διεξάγεται σήμερα στην Ευρώπη με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 50 χρόνων από την υπογραφή της Συνθήκης της Ρώμης και των εν εξελίξει  διαβουλεύσεων για την άρση του αδιεξόδου που προήλθε από την απόρριψη του Ευρωπαϊκού Συντάγματος από τη Γαλλία και την Ολλανδία». 

Ανέφερε επίσης ότι «η δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπήρξε το μείζον ιστορικό επίτευγμα της μεταπολεμικής πορείας της Ευρώπης καθώς διασφάλισε στους Ευρωπαίους πολίτες τα αγαθά της ειρήνης, της σταθερότητας, της δημοκρατίας και της ευημερίας. Συνέβαλε καθοριστικά στην ανάπτυξη των δημοκρατικών θεσμών, στην εμπέδωση του κοινωνικού κράτους, στη διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στη μείωση των περιφερειακών ανισοτήτων και στην αλληλεγγύη με τους λαούς του αναπτυσσόμενου κόσμου, ενώ ξεπεράστηκαν οριστικά οι συγκρούσεις και οι αιματοχυσίες καθιστώντας αδιανόητη την προοπτική ενός νέου πολέμου».

Στη συνέχεια ο Νίκος Σηφουνάκης ανέλυσε την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης στον τομέα του πολιτισμού και της εκπαίδευσης σημειώνοντας ότι μέσα από τις σχετικές κοινοτικές πρωτοβουλίες, οι οποίες είναι συμπληρωματικές προς εκείνες των κρατών μελών, έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια ένας ευρωπαϊκός χώρος πολιτιστικής και εκπαιδευτικής συνεργασίας, καθώς και ένα κοινό ευρωπαϊκό πλαίσιο για τη διασφάλιση της ποιότητας κυρίως της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. 

Όπως επισήμανε «χωρίς να έχει ακόμη αναπτυχθεί μία κοινή πολιτιστική πολιτική της Ένωσης, οι μέχρι σήμερα κοινοτικές δράσεις όπως οι Πολιτιστικές Πρωτεύουσες της Ευρώπης, το πρόγραμμα Πολιτισμός και οι αδελφοποιήσεις πόλεων έχουν προσδώσει περαιτέρω ομοσπονδιακά χαρακτηριστικά στην Ένωση. Αντιστοίχως, στον τομέα της εκπαίδευσης, το πρόγραμμα Εράσμους, η διαδικασία της Μπολόνια και η επικείμενη ίδρυση του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Τεχνολογίας, έχουν συμβάλει επίσης στη δημιουργία ενός ενιαίου ευρωπαϊκού χώρου εκπαίδευσης».
 
Όπως τόνισε,  «κατά το πρότυπο ομοσπονδιακών κρατών, όπως το Βέλγιο ή η Γερμανία όπου η πολιτική στον τομέα της εκπαίδευσης και του πολιτισμού ασκείται κατά κύριο στο επίπεδο των ομόσπονδων κρατιδίων ή γλωσσικών κοινοτήτων (π.χ. Βέλγιο: Γαλλόφωνοι, Φλαμανδοί, Γερμανόφωνοι), έτσι και στην Ένωση η πολιτική στους τομείς αυτούς ασκείται κατεξοχήν στο επίπεδο των κρατών μελών, ενώ η Ένωση, σεβόμενη τις επιμέρους πολιτικές των κρατών μελών, παρεμβαίνει με δικές τις πρωτοβουλίες προσδίδοντας μία ευρωπαϊκή προστιθέμενη αξία, σύμφωνα με το ομοσπονδιακό πρότυπο διακυβέρνησης και καταμερισμού των εξουσιών ».