Πρωταγωνιστική και ταυτόχρονα εμβληματική μορφή της Ελλάδας και της Βαλκανικήςστη ταραγμένη περίοδο του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, χαρακτήρισε τον Νικόλαο Πλαστήρα ο Υπουργός Αναπληρωτής Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Νίκος Σηφουνάκης μιλώντας την Κυριακή το βράδυ (26 Σεπτεμβρίου) σε εκδήλωση του Συλλόγου Μικρασιατών Πολυκάστρου στο Κιλκίς, με θέμα «Νικόλαος Πλαστήρας. Ο Μαύρος Καβαλάρης».
Όπως σημείωσε ο κ. Σηφουνάκης, «ο Νικόλαος Πλαστήρας έζησε τη γέννηση των Εθνών-Κρατών μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας - της Τουρκίας συμπεριλαμβανομένης – και υπήρξε μάρτυρας της εμπλοκής των Μεγάλων Δυνάμεων στην περιοχή και των συνεπειών αυτής της πολιτικής τους» .
Σημείωσε πως για την Ελλάδα «ο Πλαστήρας ήταν ένας γνήσιος εκφραστής των φιλελεύθερων μεταρρυθμιστικών δυνάμεων που εκπροσωπούσε η φωτεινή μορφή του Ελευθερίου Βενιζέλου».
Επεσήμανε πως «στο στρατιωτικό πεδίο, αναδείχθηκε και έλαμψε την περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων και της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι το προσωνύμιο «Μαύρος Καβαλάρης» του αποδόθηκε σε εκείνες ακριβώς τις ηρωικές στιγμές. Πίστεψε στην «Μεγάλη Ιδέα», όχι όμως με την έννοια του μίζερου εθνικισμού και του απομονωτισμού, αλλά με την πατριωτική έννοια, δηλαδή την ένωση όλων των ελληνικών εδαφών, εκεί όπου κατοικούσαν στην πλειοψηφία οι Έλληνες».
Ο Υπουργός Αναπληρωτής Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικών Αλλαγών , σημείωσε πως «πάντοτε όταν αναφέρομαι στον Συνταγματάρχη Νικόλαο Πλαστήρα διακατέχομαι από κάποια συναισθηματική φόρτιση λόγω της ιδιαίτερης σχέσης της οικογένειάς μου μαζί του. Ο Οδυσσέας Σηφουνάκης, ο πατέρας μου, υπήρξε στενός συνεργάτης και συμπολεμιστής του «Μαύρου Καβαλάρη» από το 1919 που αποβιβάστηκαν στη Σμύρνη, την κατάρρευση του ελληνικού μετώπου και μέχρι το θάνατό του» .
Όπως είπε ο κ. Σηφουνάκης «μαζί με τα αδέρφια μου γαλουχηθήκαμε με το μύθο του. Και αργότερα, μέσα από τη δική μου πορεία στα δημόσια πράγματα της χώρας μας, συνειδητοποίησα ότι αυτός ο μύθος αντιστοιχούσε σε μια σπάνια ιστορική μορφή που συνδύαζε τη στρατιωτική ευφυΐα με την ανθρωπιά, το δημοκρατικό ιδεώδες με τον πραγματισμό στην πολιτική, την υποδειγματική απλότητα που έφτανε στα όρια της ασκητικής στην προσωπική ζωή του.
Επεσήμανε πως όταν πριν από 29 χρόνια «τοποθετήθηκα Νομάρχης Λέσβου από τον Α. Παπανδρέου, στα σπίτια που έμπαινα διαπίστωνα ότι οι Μικρασιάτες (στη Λέσβο κατέφυγαν πάνω από 800.000 πρόσφυγες), στη γωνιά των εικονισμάτων είχαν τη φωτογραφία του Πλαστήρα μαζί με εκείνη του Βενιζέλου».
Αναφερόμενος στα γεγονότα του 1922 , τόνισε πως «ο Πλαστήρας κήρυξε την Επανάσταση στο όνομα του Ελληνικού Λαού και ζητούσε την έστω και εκ των υστέρων δικαίωση, την απονομή δικαιοσύνης μαζί με τους Σ. Γονατά και Δ. Φωκά, μέλη της τριμελούς επιτροπής της Επανάστασης.
Σημείωσε δε πως μετά το τηλεγράφημα του Ελευθερίου Βενιζέλου (16 Σεπτεμβρίου 1922) ο Πλαστήρας αμέσως απάντησε στο κάλεσμα του Εθνάρχη και του εμπιστεύεται την ανάθεση του δύσκολου έργου της εκπροσώπησης της χώρας στις μακρές και δύσκολες διαπραγματεύσεις της Συνθήκης της Λωζάνης, που έληξαν στις 24 Ιουλίου του 1923 και η ηττημένη Ελλάδα διεκδίκησε και κατοχύρωσε την Δ. Θράκη και τα Νησιά του Β. Αιγαίου, με απώλεια μονάχα τα μαρτυρικά νησιά Ίμβρος και Τένεδος.
«Σε εκείνους τους τραγικούς μήνες, ο Νικόλαος Πλαστήρας σήκωσε τη σημαία της αυτοπεποίθησης στον προδομένο λαό και στο καταρρακωμένο ηθικό του ελληνικού στρατού και του Έθνους» , είπε ο κ. Σηφουνάκης.
«Με βαθιά πίστη στα δημοκρατικά ιδεώδη, μετά την Επανάσταση του Σεπτεμβρίου του 1922 και τις εκλογές που ακολούθησαν 15 μήνες μετά, προσήλθε στη Βουλή και κατέθεσε την εξουσία στους δημοκρατικά εκλεγμένους εκπροσώπους του λαού λέγοντας : «Η αποστολή μας τελείωσε. Η Επανάσταση ολοκλήρωσε το έργο της»» , ανέφερε ο κ. Σηφουνάκης.
Όπως είπε ο Νικόλαος Πλαστήρας έτρεφε απεριόριστο σεβασμό προς την Δημοκρατία, κάτι που αποτυπώθηκε ανάγλυφα στα λόγια της συγκλονιστικής ομιλίας του προς την Δ΄ Εθνοσυνέλευση, κατά την παράδοση της εξουσίας στη δημοκρατική εκλεγμένη κυβέρνηση την 2 Ιανουαρίου 1924.
Σημείωσε ακόμα πως «όταν αργότερα, μετά την Απελευθέρωση, η Ελλάδα βάδιζε προς τον εμφύλιο σπαραγμό, ο Πλαστήρας προσπάθησε και συνέβαλλε έστω και πρόσκαιρα στην ειρήνευση, τον Ιανουάριο του 1945, αφού είχε κληθεί από όλες σχεδόν τις πολιτικές δυνάμεις να αναλάβει Πρωθυπουργός, παραιτήθηκε, μετά από λίγους μήνες όταν κατάλαβε πως είχε δρομολογηθεί ανεπανόρθωτα ο αλληλοσπαραγμός με τον Εμφύλιο στον οποίον δεν ήθελε να συμμετάσχει, αφού δεν μπόρεσε να τον αποτρέψει».
Πρόσθεσε πως μετά τον Εμφύλιο, εισήλθε στο πολιτικό προσκήνιο δημιουργώντας τη νέα παράταξη, την Ε.Π.Ε.Κ) και η βραχύβια Πρωθυπουργία του που ήταν ένα φωτεινό διάλειμμα δημοκρατίας και ισοπολιτείας σε μια σκοτεινή περίοδο ανελευθερίας και μεγάλης πολιτικής αστάθειας. Εναντιώθηκε τότε στην εκδικητική και μισαλλόδοξη πολιτική της νικήτριας παράταξης του παλατιού και προσπάθησε να προωθήσει την εθνική συμφιλίωση εξαγγέλλοντας τα μέτρα ειρηνεύσεως, δηλαδή το άνοιγμα των φυλακών και την απελευθέρωση από τα νησιά της εξορίας των πολιτικά ηττημένων Ελλήνων. Όμως δεν έμελλε να ολοκληρώσει «τα μέτρα ειρηνεύσεως» που είχε αναγγείλει. Μισαλλοδοξίες και μικροπολιτικές σκοπιμότητες εκείνης της εποχής τον έριξαν από την Κυβέρνηση. Μάλιστα η πτώση της Κυβέρνησής του πραγματοποιήθηκε το Δεκαπενταύγουστο ενώ ο ίδιος βρισκόταν στην Τήνο, στις εκδηλώσεις για την επέτειο του τορπιλισμού της "ΕΛΛΗΣ"».
Πάντως την Κυριακή το πρωί ο κ. Σηφουνάκης μετείχε ως Εκπρόσωπος της Κυβέρνησης στις εκδηλώσεις για την 92η επέτειο διάσπασης του Μακεδονικού Μετώπου πραγματοποιήθηκαν στο Πολύκαστρο Κιλκίς παρουσία πολλών ξένων αποστολών όπως του Υπουργού Άμυνας της Σερβίας, Στρατιωτικών Αντιπροσωπειών από την Γαλλία , την Ιταλία , την Ρωσία κ.α . | 
