Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,

Είναι αλήθεια ότι στα χρόνια της κρίσης το κράτος μας, όπως και κάθε κράτος, προσπαθεί να βρει πόρους. Είναι αλήθεια ότι πάρα πολλές φορές απορούσαμε, γιατί είμαστε μια χώρα η οποία έχει το μεγαλύτερο ποσοστό αναλογικά του πληθυσμού σε ιδιοκατοίκηση, δηλαδή 75%, και λέγαμε: «Δείτε τους Βορειοευρωπαίους που σύμφωνα με τα στοιχεία η ιδιοκατοίκηση φτάνει το 25%». Απορούσαμε, λοιπόν, γιατί. Νομίζω ότι έφτασε η στιγμή να καταλάβουμε γιατί.

Η άμεση φορολογία βάσει ενδείξεων ανάλογα με το πώς ζούσε ο καθένας, η πρώτη φορά που με αντικειμενικά κριτήρια το ελληνικό κράτος άρχισε να φορολογεί, ήταν πριν το 1981, με Υπουργό τον μακαρίτη τον Θ. Κανελλόπουλο, όταν φορολόγησε τα αυτοκίνητα με βάση τον κυβισμό. Μετά πέρασε στις κατοικίες, μετά στις πισίνες κ.ο.κ. και χρόνο με τον χρόνο εξελισσόταν. Γιατί όσο αυξάνονταν οι δαπάνες του κράτους, είτε από τους υπέρογκους μισθούς είτε από την υπέρογκη αύξηση των δαπανών του κράτους στη διεύρυνση του δημοσιοϋπαλληλικού κόσμου, έπρεπε να βρίσκει άλλους πόρους.

Τώρα έφτασε σε ένα τέτοιο σημείο και φτάσαμε και εμείς να φορολογούμε ή να πρέπει να φορολογούμε, όπως υποτίθεται φορολογούν την κατοικία, την ιδιοκτησία, οι προηγμένες χώρες. Πριν από τρία χρόνια μπήκε το λεγόμενο «χαράτσι». Το προηγούμενο καθεστώς όπως ξέρετε δεν φορολογούσε από το πρώτο τετραγωνικό. Σήμερα τα ενοποιούμε αυτά με τον ΕΝΦΙΑ και φορολογούμε από το πρώτο τετραγωνικό.

Όμως, θέλω να ρωτήσω: Με τη φορολόγηση όπως θα γίνει με τις σημερινές πλασματικές αξίες των ακινήτων, αντιλαμβάνεστε ότι περνάμε από το ένα άκρο στο άλλο. Το κράτος προηγουμένως έκανε υποεκτίμηση της περιουσίας και έχανε χρήματα. Σήμερα έχουμε περάσει στο αντίθετο άκρο, της υπερεκτίμησης της περιουσίας με πλασματικές αντικειμενικές αξίες. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να βρείτε πρώτα λύσεις.

Οι αντικειμενικές αξίες σήμερα είναι πλασματικές και πρέπει να αναπροσαρμοσθούν. Με το νέο φόρο, αντιστοιχεί σε κάθε ακίνητο συγκεκριμένος συντελεστής ανάλογα με το κλιμάκιο της τιμής ζώνης που βρίσκεται το ακίνητο. Επίσης, ο συμπληρωματικός φόρος λαμβάνει υπόψη τη συνολική αντικειμενική αξία της ακίνητης περιουσίας. Να δεσμευθείτε ότι θα αναπροσαρμόσετε τις αντικειμενικές αξίες και σε τι χρονικό ορίζοντα.

Για πρώτη φορά δεν υπάρχει κανένα απολύτως αφορολόγητο όριο στην ακίνητη περιουσία. Από το πρώτο τετραγωνικό κάποιος

Εγώ δεν μπορώ να δεχθώ ότι ένας άνθρωπος ο οποίος είναι μόνος του στη ζωή και έχει ένα σπίτι πενήντα τετραγωνικά και έχει και εισόδημα 5.000 ευρώ ή 9.000 ευρώ και δεν έχει τίποτε άλλο σε αυτόν τον κόσμο, πρέπει να φορολογηθεί! Πόσοι είναι αυτοί; Πόσα λεφτά είναι; Από τα 2,6 δισεκατομμύρια, πόσα λεφτά είναι αυτά; Φορολογείτε πολύ σκληρά τη μεσαία περιουσία, γιατί το 75% της αναζητούμενης φορολογίας, όπως ακούστηκε, βγαίνει από τη μεσαία περιουσία. Να δούμε. 

Αν δεν μπορείτε από εδώ, ας δούμε μήπως μπορούμε από το πλεόνασμα, που διαβάζουμε ότι μπορεί να είναι 2,5 ή 2,3 δισεκατομμύρια. Χρειάζονται 50 εκατομμύρια. Ας τα πάρουμε από εκεί. Πρέπει να αυξήσουμε τα έσοδα που χάνουμε από το πετρέλαιο, που φτάσαμε, επιτέλους, να ελέγχουμε μόνο τα βενζινάδικα και όχι όλο το άλλο σύστημα. Ας προσθέσουμε από εκεί 50-70 εκατομμύρια και να δώσουμε ένα αφορολόγητο, έστω σ' αυτόν που δεν έχει στον «ήλιο μοίρα» και δεν έχει τίποτε άλλο.

Ένας, δηλαδή, ο οποίος έχει ένα διαμέρισμα εβδομήντα τετραγωνικών μέτρων στο Παγκράτι και ένα σπίτι εκατόν πενήντα τετραγωνικών σ' ένα νησί, ας πούμε στη Λέσβο, και κληρονόμησε και από τον πατέρα του οκτώ - δέκα στρέμματα, αυτός αμέσως-αμέσως έχει μία περιουσία 370.000. Αυτό σημαίνει ότι έχει μεγάλη περιουσία και θα φορολογηθεί ως κάτοχος μεγάλης ακίνητης περιουσίας; Αυτός δεν είναι. Μπορεί να έχει και άλλο ένα διαμέρισμα για το παιδί του. Θα μου πείτε, γιατί δεν το έγραψε αμέσως για το παιδί του. Βρήκε, δηλαδή, από τον γονιό του, αγόρασε κι αυτός μια ζωή ένα διαμέρισμα, πλήρωσε τον φόρο του, έχουμε και πλασματικές αξίες. Κάτι πρέπει να γίνει πάνω σ' αυτό.

Έρχεται αύριο και το νομοσχέδιο για τις κατασχέσεις και θα συμπεριλαμβάνει –υποτίθεται- τα πάντα και όχι μόνο τις κατασχέσεις ακινήτων.

Μπαίνει, όμως, ένα θέμα. Τριάντα-σαράντα χρόνια πορευθήκαμε ωραία, ζούσαμε έναν ψεύτικο κόσμο, αλλά εκείνοι που υπερχρεώθηκαν, πώς υπερχρεώθηκαν;

Εγώ είμαι από αυτούς που λέω ότι δεν φταίνε οι πολιτικοί, γιατί όλοι οι πολιτικοί ήξεραν ποιο είναι το νομικό καθεστώς και το πολύ-πολύ ο καθένας από εμάς μπορεί να είχε γνώριμο έναν διευθυντή τράπεζας και πηγαίναμε και του λέγαμε: «Βοήθησέ τον να πάρει για να κάνει και αυτός το εξοχικό του». Αν δεν το κάναμε εμείς, το έκαναν οι τράπεζες. Εμένα μου έστελναν τις κάρτες στο σπίτι χωρίς να κάνω αίτηση. Με έπαιρναν για να πάρω δάνειο χωρίς να κάνω αίτηση και μου το έδιναν, γιατί τότε οι τράπεζες έκαναν συναγωνισμό ποιος θα έχει μεγαλύτερο μερίδιο στην αγορά.

Δεν ξέρουμε ποιος ήταν διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος τότε και ποιοι ήταν διοικητές σε άλλες τράπεζες; Οι ίδιοι που μας έλεγαν: «Ελάτε πάρτε» είναι οι ίδιοι που μας λένε τώρα: «Μην παίρνετε, είναι δύσκολα και πρέπει να σας τα πάρουμε».

Αυτή είναι η αλήθεια. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Η κρίση είναι κρίση τραπεζών. Μπορεί να είναι κρίση πολιτική και του πολιτικού συστήματος, αλλά συνέβη κυρίως αυτό που συνέβη και στην Αμερική, αυτό που συνέβη και στην Ιρλανδία και αλλού. Αυτή η «πιπίλα» ότι το κράτος είναι εκείνο, το οποίο φαλίρισε, είναι, εν μέρει, σωστή, αλλά οι τράπεζες είναι το πιο ουσιαστικό. Φταίνε οι ίδιοι και δεν φταίνε οι πολιτικοί.

Αντιλαμβάνομαι ότι είμαστε σε μία δύσκολη περίοδο. Έχουμε καταθέσει κάποιες προτάσεις. Είπε ο κύριος Υπουργός ότι θα τις δεχθούν.

Θα κλείσω μ' ένα θέμα πολύ ευαίσθητο και που έχει να κάνει με την προσθήκη στον ν. 4072, που συμπεριέλαβε μία κατηγορία και άφηνε απ' έξω μία άλλη κατηγορία. Υποθέτω ότι αυτό θα λυθεί. Το είπε και ο εισηγητής μας και ο εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας.

Θα σταθώ στα διατηρητέα. Ισχύει σήμερα ότι ένα κτήριο, το οποίο είναι πάνω από εκατό χρονών και το έχει κηρύξει μόνο το Υπουργείο Πολιτισμού, όχι και το ΥΠΕΚΑ, ως έργο τέχνης ή ως μνημείο, έχει φορολογία 1 τοις χιλίοις. Όμως, στον υπόλοιπο κόσμο που θαυμάζουμε, στην Ευρώπη, όταν πηγαίνουμε στη Ρώμη ή στο Παρίσι ή αλλού, έχουν μεγαλύτερες φοροαπαλλαγές αυτά που είναι κηρυγμένα ως μνημεία.

Το νομοσχέδιο έρχεται και το παίρνει πίσω στην ουσία αυτό. Ναι, κάνει μία κατηγοριοποίηση με 0,8% επί της παλαιότητας σε εκείνα που είναι ογδόντα ετών, πέραν των ογδόντα και πέραν των εκατό 0,6%.

Όμως, πρέπει, επίσης, να συμπεριληφθεί ο συμπληρωματικός φόρος  κύριε Υπουργέ, δηλαδή αυτό το 1 τοις χιλίοις.

Μου έχουν σταλεί πολλές επιστολές, θέλω να σας διαβάσω μία μικρή επιστολή δύο γραμμών από τα χιλιάδες που έρχονται στο mail μου. Μία κυρία, λοιπόν, μου λέει: «Σαν Βουλευτής είμαι σίγουρη ότι γνωρίζετε την κατρακύλα των τιμών. Όντας ιδιοκτήτρια του εν δευτέρου εξ αδιαιρέτου γραφείου στη συμβολή των οδών Σόλωνος και Λυκαβηττού, θα ήθελα να σας δώσω ένα παράδειγμα: Η οδός Σόλωνος στη συμβολή με τη Λυκαβηττού έχει σύμφωνα με τους πίνακες αντικειμενικών αξιών του Υπουργείου Οικονομικών συντελεστή εμπορικότητας 3,5. Τους υπερτριπλασιάζει η αντικειμενική αξία της ιδιοκτησίας. Αυτός ο συντελεστής είναι τελείως πλασματικός. Μια απλή βόλτα και του πιο άσχετου στη Σόλωνος το αποδεικνύει άμεσα. Τα περισσότερα καταστήματα είναι κλειστά με τους άστεγους να κοιμούνται στις κλειστές εισόδους των σπιτιών και τα υπόλοιπα να ετοιμάζονται να κλείσουν. Οι τιμές πώλησης και ενοικίασης έχουν κατρακυλήσει και, εντούτοις, δεν βρίσκεται πωλητής ή ενοικιαστής».

Σας ευχαριστώ.