Εδώ και περίπου δύο χρόνια η ανάγκη να υπάρξει τροποποίηση στο νόμο 3852/2010 (Καλλικράτης) για τα μεγάλα νησιά, υπήρξε κοινός τόπος, αποτέλεσμα και των δυσλειτουργιών που στην πράξη διαπιστώθηκαν στην εφαρμογή του νόμου.

Δυστυχώς, ενώ και προτάσεις κατατέθηκαν και εναλλακτικές διατάξεις νόμου διατυπώθηκαν, κοινή κατάληξη από τους έχοντες την ευθύνη στην Κυβέρνηση συνεργασίας δεν υπήρξε.

Για το λόγο αυτό, και αφού δεν υπήρξε έως σήμερα νομοθετική πρωτοβουλία από την Κυβέρνηση, και λόγω των ασφυκτικών προθεσμιών, άσκησα το συνταγματικό μου δικαίωμα ως βουλευτής, καταθέτοντας σχετική τροπολογία στη Βουλή (επισυνάπτεται).

Η τροπολογία δίνει αυτή ακριβώς τη διέξοδο στα μεγάλα νησιά να μπορούν – δυνητικά και όχι υποχρεωτικά - να συστήνονται πέραν του ενός δήμους και ο Υπουργός Εσωτερικών μπορεί δυνητικά να εκδώσει απόφαση λαμβάνοντας υπόψη τις προτάσεις και μελέτες που έχουν κατατεθεί από θεσμικά όργανα, όπως το ΙΤΑ της ΚΕΔΚΕ. Σημειώνεται ότι η τροπολογία δεν αφορά την ηπειρωτική χώρα, ώστε να μην εμποδιστεί και το έργο της πρόσφατα συσταθείσας διακομματικής υποεπιτροπής της Βουλής, που θα εξετάσει συνολικά τον νόμο του Καλλικράτη.

Πολύ απλά, με την τροπολογία ούτε υποχρεώνεται να διασπαστεί ένα μεγάλο νησί άρον άρον όταν ως ένας δήμος λειτουργεί σωστά και αποτελεσματικά, αλλά και ούτε στερεί τη δυνατότητα από ένα άλλο μεγάλο νησί με πληθυσμιακές, μορφολογικές και γεωγραφικές ιδιομορφίες – όπως π.χ. η Λέσβος το μεγαλύτερο μετά τη Κρήτη - να μπορεί να δημιουργηθούν πέραν του ενός δήμοι, όταν μάλιστα υπάρχει ομοφωνία από κοινωνικούς, οικονομικούς, παραγωγικούς και πολιτικούς φορείς.

Οι καθυστερήσεις και συνεχείς αναβολές από την Κυβέρνηση, αλλά και τους υπεύθυνους από το ΠΑΣΟΚ που χειρίζονται το θέμα, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να θέτουν σε ομηρία τους κατοίκους των μεγάλων νησιών, που έχουν τεράστια προβλήματα, που καθημερινά βιώνουν τις δυσλειτουργίες ενός λάθους που έγινε και που πρέπει να διορθωθεί.

Θα στηρίξω την τροπολογία τις επόμενες μέρες στη συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής και καλώ, τόσο την Κυβέρνηση όσο και τα πολιτικά κόμματα και τους συνάδελφους βουλευτές, να υπερβούν μικροκομματικές πιέσεις και να αποδεχθούν το δίκαιο του αιτήματος.

Επισυνάπτεται η τροπολογία που κατέθεσε ο κ. Σηφουνάκης

Τροπολογία

Στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη:

«Αναδιοργάνωση της Ελληνικής Αστυνομίας, του Πυροσβεστικού Σώματος και της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, αναβάθμιση Υπηρεσιών του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη και ρύθμιση λοιπών θεμάτων αρμοδιότητας Υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη»

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣH

Ο νόμος 3852/2010 για τη νέα αρχιτεκτονική της αυτοδιοίκησης (Καλλικράτης) εφάρμοσε συγκεκριμένα κριτήρια - πληθυσμιακά, χωροταξικά, κοινωνικοοικονομικά, αναπτυξιακά, πολιτιστικά, ιστορικά – με βάση τα οποία προέκυψε η νέα διοικητική διαίρεση της χώρας. Ωστόσο, από τα κριτήρια αυτά εξαιρέθηκαν ουσιαστικά τα μεγάλα νησιά της χώρας, για τα οποία ίσχυσε η αρχή «ένα νησί ένας δήμος». Η υιοθέτηση της αρχής αυτής, ανεξάρτητα από μορφολογία, το μέγεθος και τον πληθυσμό του κάθε νησιού – τρία χρόνια μετά την εφαρμογή του Καλλικράτη - απεδείχθη στην πράξη δυσλειτουργική για τα μεγάλα νησιά, τα οποία εν προκειμένω αντιμετωπίστηκαν άνισα σε σχέση με περιοχές της ηπειρωτικής χώρας, όπου ακόμη κι αν πληθυσμιακά και ως έκταση ήσαν μικρότερες δημιουργήθηκαν περισσότεροι του ενός δήμοι (π.χ. 4 ή 5 δήμοι). Για παράδειγμα, ενώ η Περιφερειακή Ενότητα Λέσβου με πληθυσμό 86.436 κατοίκους περιλαμβάνει έναν (1) δήμο, η Περιφερειακή Ενότητα Ρεθύμνης με μικρότερο πληθυσμό 85.609 κατοίκους και με έκταση το ήμισυ της Λέσβου περιλαμβάνει πέντε (5) δήμους, η Περιφερειακή Ενότητα Άρτας με 67.877 κατοίκους περιλαμβάνει τέσσερεις (4) δήμους, η Περιφερειακή Ενότητα Γρεβενών με 31.757 κατοίκους περιλαμβάνει δύο (2) δήμους, η Περιφερειακή Ενότητα Καστοριάς με 50.322 κατοίκους περιλαμβάνει τρεις (3) δήμους κ.α. Αποτέλεσμα ήταν να προκληθούν σοβαρές δυσλειτουργίες, οι οποίες υποβάθμισαν τόσο την ποιότητα των παρεχόντων υπηρεσιών προς τους κατοίκους των νησιών όσο και την επάρκεια και αποτελεσματικότητα των διοικητικών, οργανωτικών, τεχνικών και οικονομικών υπηρεσιών του ενός και μοναδικού δήμου.

Σε νησιά της χώρας, όπως π.χ. στη Λέσβο, έχει επιτευχθεί ομοφωνία από αυτοδιοικητικές και περιφερειακές αρχές, από παραγωγικούς, κοινωνικούς και οικονομικούς φορείς, από πολιτικά κόμματα, αλλά και από οργανώσεις πολιτών, ως προς την αναγκαιότητα διάσπασης του δήμου σε άνω του ενός. Μάλιστα, η αρμόδια Περιφερειακή Ένωση Δήμων Βορείου Αιγαίου έχει λάβει σχετικές ομόφωνες αποφάσεις υπέρ της διάσπασης της νήσου Λέσβου πέραν του ενός δήμου (2010 και Δεκ. 2013). Επισημαίνεται ότι και σε άλλα μεγάλα νησιά της χώρας γίνονται ανάλογες συζητήσεις και διαβουλεύσεις. Αναγνωρίζοντας, άλλωστε, την ανάγκη αποκατάστασης αδικιών και στρεβλώσεων, έχει πρόσφατα συγκροτηθεί – με πρωτοβουλία του Υπουργού Εσωτερικών – διακομματική υποεπιτροπή με αντικείμενο την επεξεργασία της επόμενης φάσης του Καλλικράτη. Στο πλαίσιο αυτό, στη συζήτηση που έγινε στην επιτροπή της Βουλής, η συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών όλων των κομμάτων τάχθηκε ειδικά για τα μεγάλα νησιά υπέρ της ύπαρξης περισσότερων τους ενός δήμου. Με την προτεινόμενη διάταξη, δίνεται η δυνατότητα στα μεγάλα νησιά με πληθυσμό από 30.000 κατοίκους και πάνω να μπορεί να συσταθεί πέραν τους ενός δήμου, μετά από την έκδοση σχετικής υπουργικής απόφασης από τον Υπουργό Εσωτερικών, λαμβάνοντας υπόψη υπάρχουσες αποφάσεις ή προτάσεις  του Ινστιτούτου Τοπικής Αυτοδιοίκησης ή της ΚΕΔΚΕ. Η εν λόγω διάταξη λαμβάνει υπόψη και τη σαφή Συνταγματική επιταγή (άρθρο 101, παρ. 2 και 3 του Συντάγματος) που ορίζει ότι ειδικά για τους νησιωτικούς νομούς της χώρας, ο κοινός νομοθέτης και η Διοίκηση, όταν δρουν κανονιστικά, υποχρεούνται να λαμβάνουν υπόψη τις ιδιαίτερες συνθήκες των νησιωτικών (και ορεινών περιοχών), μεριμνώντας για την ανάπτυξή τους.

Άρθρο......

«Σε νήσους, με πληθυσμό από τριάντα χιλιάδες (30.000) έως πενήντα χιλιάδες (50.000) μόνιμους κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011 (ΦΕΚ 3465/28.12.2012), οι οποίες με βάση το νόμο 3852/2010 (ΦΕΚ 87Α’-07.06.2010) συνιστούν έναν και μοναδικό δήμο, δύνανται να δημιουργηθούν δύο (2) δήμοι και για νήσους  με πληθυσμό άνω των πενήντα χιλιάδων (50.000) μονίμων κατοίκων δύνανται να δημιουργηθούν έως και (4) τέσσερεις δήμοι με απόφαση που εκδίδει ο Υπουργός Εσωτερικών, λαμβάνοντας υπόψη σχετικές υπάρχουσες προτάσεις του Ινστιτούτου Τοπικής Αυτοδιοίκησης ή της Κεντρικής Ένωσης Δήμων & Κοινοτήτων (ΚΕΔΚΕ)»

Αθήνα, 28/02/2014

Ο προτείνων βουλευτής