| |
|
|
| |
Ο Πολιτικός Εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για θέματα Μεταφορών και Επικοινωνιών κ. Νίκος Σηφουνάκης συμμετείχε ως ομιλητής στην εκδήλωση του Δικτύου Αναπτυξιακών Εταιρειών Νησιωτικής Ελλάδας «Νήσων Περίπλους» με θέμα «Πολιτικές για το μέλλον της Νησιωτικής Ελλάδας» που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 25 Ιουνίου στην Αθήνα.
Στην ομιλία του μεταξύ άλλων σημείωσε:
« Όλοι όσοι βιώνουμε την πραγματικότητα των νησιών μας, αναγνωρίζουμε ότι το ζήτημα της νησιωτικότητας είναι πολυσύνθετο. Τα γεωγραφικά και φυσικά χαρακτηριστικά τα οποία σήμερα θεωρούνται μειονεκτικοί παράγοντες που αναστέλλουν την ανάπτυξη, ήταν εκείνα που στο πολύ πρόσφατο παρελθόν αναδείκνυαν τα νησιά σε κέντρα πολιτισμού και οικονομικής ευημερίας.
Κατά τη θητεία μου στο Υπουργείο Αιγαίου, την τετραετία 2000-2004, μια από τις βασικές προτεραιότητες μας υπήρξε η εκπόνηση πολιτικών για την αντιμετώπιση του μεγάλου προβλήματος της καταστροφής του φυσικού και του εξαίσιου αρχιτεκτονικού περιβάλλοντος, εξ αιτίας κυρίως της άναρχης και χωρίς κανόνες νέας δόμησης, αποτέλεσμα της ραγδαίας τουριστικής «ανάπτυξης» των νησιών. Στα τέσσερα χρόνια ολοκληρώθηκε ένα μεγάλο θεσμικό έργο με την έκδοση Προεδρικών Διαταγμάτων, που προσδιόρισαν όρους για την εκτός σχεδίου δόμηση σε 27 νησιά μικρού και μεσαίου μεγέθους ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Εκδόθηκαν επίσης ειδικά Π.Δ. με τα οποία θεσπίσθηκαν όροι και περιορισμοί δόμησης για την προστασία εβδομήντα αξιόλογων αρχιτεκτονικά οικισμών. Ξεχωριστή μέριμνα υπήρξε για 179 Νησίδες και βραχονησίδες στις οποίες απαγορεύθηκε κάθε οικοδομική δραστηριότητα. Επιστέγασμα υπήρξε η ψήφιση του νόμου για την «απόσυρση κτιρίων» [Ν. 3201/2003, ΦΕΚ 282 Α’] όπου επιβάλλει την αποκατάσταση των μεγάλων αισθητικών αλλοιώσεων που συντελέστηκαν από ανάρμοστες για το νησιωτικό τοπίο κατασκευές, κυρίως από το 1960 και μετά.
Βασικός μας στόχος υπήρξε η προστασία της μικροκλίμακας του νησιωτικού χώρου και προς τούτο δρομολογήθηκε η εκπόνηση ειδικών χωροταξικών μελετών για κάθε ενότητα του Αιγαίου.
Η μεγάλη μάχη για την σύγκλιση των οικονομικών και κοινωνικών δεδομένων των Ελληνικών νησιών με τις ανεπτυγμένες περιφέρειες της Ευρώπης δεν έχει τελειώσει. Για την αντιμετώπιση της απομόνωσης και της ερήμωσης χρειάζονται συγκεκριμένες και εξειδικευμένες πολιτικές και προς τούτο πρέπει να αξιοποιήσουμε σύγχρονες προκλήσεις όπως: Την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών για να έχει προοπτική η έννοια της αειφορίας.
Ο νησιωτικός χώρος κατά κοινή παραδοχή κατατάσσεται στις μειονεκτικές περιοχές με υψηλό κόστος ζωής, για την διαβίωση και την επιχειρηματική δράση αλλά και για τις αναπτυξιακές παρεμβάσεις του κράτους και τις δημόσιες επενδύσεις.
Άμεση προτεραιότητα πρέπει να είναι η υιοθέτηση εξειδικευμένων μέτρων και ο σχεδιασμός ειδικών πολιτικών, απόρροια ενός αειφόρου χωροταξικού σχεδιασμού, όπου θα προσδιορίζεται η αντιστροφή της διογκούμενης οικιστικής «ανάπτυξης», όπως στην παραθεριστική κατοικία, στην πολιτική γης – στην προστασία της παράκτιας και γεωργικής γης. Επιπλέον, η δημιουργία κινήτρων για τη διατήρηση του πρωτογενή τομέα που τείνει να εγκαταλειφθεί στο βωμό της μονοδιάστατης εποχικής τουριστικής ανάπτυξης. Να προσδιορίσουμε τη φέρουσα ικανότητα κάθε νησιωτικής ενότητας στον τουρισμό, στην οικοδομική δράση, στη βιοτεχνική ενασχόληση. Να συμβάλουμε για να μην μετατραπεί το πλεονέκτημα σε μειονέκτημα.
Για τα νησιά το ιστορικά αρμονικά δομημένο περιβάλλον, η μικρή κλίμακα, οι ήπιοι ρυθμοί ζωής, τα ήθη, τα έθιμα, οι παραδόσεις, η πολιτισμική παρακαταθήκη τους, μπορούν να γίνουν σεβαστά χωρίς να ανατραπεί η αειφόρος προοπτικής τους. Η χωρίς κανόνες και προτεραιότητες ανάπτυξη της τουριστικής βιομηχανίας δεν μπορεί ισοπεδωτικά ν’ απαξιώνει τον πρωτογενή τομέα. Οι δύο αυτοί στόχοι μπορούν να συνυπάρξουν στο διηνεκές.
Είναι σημαντικό ότι οι χρηματοδοτήσεις από τα Ευρωπαϊκά Διαρθρωτικά Ταμεία έχουν συμβάλει σημαντικά στη δημιουργία υποδομών στα νησιά και σαφώς οδήγησαν στην αύξηση του κατά κεφαλήν εισοδήματος. Δυστυχώς όμως δεν προτάξαμε ταυτόχρονα πολιτικές για την προστασία της ποιότητας ζωής των κατοίκων αλλά και των επισκεπτών.
Το βασικό ερώτημα που τίθεται είναι ''πώς μπορεί να διατηρηθεί η ποιότητα ζωής στις παραθαλάσσιες περιοχές της Ευρώπης, με παράλληλη ανάπτυξη βιώσιμου εισοδήματος και θέσεων εργασίας ;''.
Η απάντηση είναι απλή, βασικός άξονας της πολιτικής μας πρέπει να είναι η εφαρμογή οριζόντιων δράσεων στους τομείς των μεταφορών, επικοινωνιών, υπηρεσιών, τεχνολογίας, διοίκησης, υγείας και επιχειρηματικότητας. Η εφαρμογή ενιαίας πολιτικής για την αντιμετώπιση κρίσιμων θεμάτων κοινών για κάθε νησί, όπως η διαχείριση του περιβαλλοντικού τρίπτυχου νερό – απορρίμματα- λύματα, η προστασία της ιστορικοπολιτισμικής κληρονομιάς και η αξιοποίηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας ως σημαντική ενεργειακή πρόταση για την αυτονομία των νησιών.
Απαιτείται ενίσχυση του ρόλου των τοπικών αρχών για μια αποτελεσματική νησιωτική διασύνδεση και συνεργασία που προϋποθέτει εξειδικευμένη στελέχωση και αναδιάταξη των κεντρικών και αυτοδιοικητικών δομών.
Και καταλήγει ο κ. Σηφουνάκης: Η ραγδαία οικιστική ανάπτυξη των νησιών με μοχλό την τουριστική ζήτηση και με μία πολιτεία που απλώς παρατηρεί την αλλοίωση, οδηγεί το περιβάλλον των νησιών σε υποβάθμιση από τις μη αναστρέψιμες δράσεις.
Τα νησιά αποτελούν πλέον προορισμό του 80% και άνω του τουριστικού ρεύματος της χώρας. Στόχος μας πρέπει να είναι η χώρα μας να γίνει ποιοτικός προορισμός και όχι ποσοτικός.Η ποιότητα στην προσφορά υπηρεσιών, η αναβάθμιση και ο σεβασμός του τοπίου από την καταστροφική υπερδόμηση, η αναχαίτιση της εισέτι αστικοποίησης της υπαίθρου, πρέπει να είναι οι κύριοι στόχοι μας στο εξής.»
| |
