| |
|
|
| |
| Στη χώρα μας, παρόλο που η υδατοκαλλιέργεια ήταν μια γνωστή παραγωγική δραστηριότητα ήδη από την αρχαιότητα, τα βασικά είδη, όπως η τσιπούρα και το λαβράκι, άρχισαν να αποτελούν αντικείμενο συστηματικής καλλιέργειας μόνο στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Η μεγάλη έκταση της παράκτιας ζώνης, οι ευνοϊκές κλιματικές συνθήκες και οι σημαντικές ιδιωτικές, δημόσιες και κοινοτικές επενδύσεις που κατευθύνθηκαν προς την υδατοκαλλιέργεια, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη της σχετικής τεχνολογίας, οδήγησαν την ελληνική υδατοκαλλιέργεια στο να αναδειχτεί σε έναν από τους πιο δυναμικούς εξαγωγικούς τομείς της Ελληνικής οικονομίας με το 80% περίπου της συνολικής παραγωγής εξάγεται. Τα ψάρια και, ειδικότερα, το λαβράκι και η τσιπούρα, καταλαμβάνουν τη δεύτερη θέση στα προϊόντα εξαγωγής μετά το ελαιόλαδο.
Η σημασία του κλάδου στον τομέα της απασχόλησης και της κοινωνικής συνοχής είναι εξίσου σημαντική. Στις υδατοκαλλιέργειες απασχολούνται, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, περισσότερα από 10.000 άτομα κυρίως σε απομακρυσμένες περιοχές όπου η έλλειψη ευκαιριών απασχόλησης είναι μεγάλη.
Δυστυχώς, παρά τη σημασία των υδατοκαλλιεργειών στην εθνική οικονομία και στο μέγεθος της απασχόλησης, το ελληνικό Κράτος δεν στάθηκε - όσο θα έπρεπε - αρωγός στην ανάπτυξή τους. Ένα από τα κυριότερα προβλήματα ήταν η απουσία ενός ρυθμιστικού πλαισίου, κυρίως, για τη θαλάσσια χωροθέτηση των παραγωγικών μονάδων αφού η ισχύουσα νομοθεσία καλύπτει επαρκώς το χερσαίο χώρο. Κατά συνέπεια, σε όλες τις περιπτώσεις προσφυγών, το ΣτΕ ακύρωνε τις διοικητικές πράξεις αδειοδότησης των μονάδων λόγω έλλειψης χωρικού σχεδιασμού. Η θεσμοθέτηση του Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού & Αειφόρου Ανάπτυξης για τις Υδατοκαλλιέργειες έρχεται να θέσει ένα τέλος σε αυτό το καθεστώς και να δημιουργήσει ένα σαφές πλαίσιο κατευθύνσεων ανάπτυξης για τις αρμόδιες αρχές αδειοδότησης και τις ενδιαφερόμενες επιχειρήσεις.
Σκοπός, λοιπόν, του Ειδικού Πλαισίου είναι να καταγράψει και να εξυπηρετήσει τις χωρικές ανάγκες του κλάδου και να διασφαλίσει την ανταγωνιστικότητά του - μέσω της αξιοποίησης του συγκριτικού πλεονεκτήματος των Ελληνικών θαλασσών - με τρόπο που δεν θα παρακωλύει την ανάπτυξη άλλων παραγωγικών δραστηριοτήτων (π.χ. τουριστική δραστηριότητα) και δεν θα θίγει το περιβάλλον με τρόπο μη αναστρέψιμο. Στους γενικότερους στόχους του Ειδικού Πλαισίου ανήκουν, μεταξύ άλλων, η απλούστευση των διαδικασιών ίδρυσης και λειτουργίας των υποδοχέων και φορέων, η προστασία του περιβάλλοντος, της δημόσιας υγείας και της υγείας και ευζωίας των ζώων στον τομέα της υδατοκαλλιέργειας, αλλά και η προσαρμογή της χώρας στην Κοινή Αλιευτική Πολιτική της ΕΕ.
Το μεγαλύτερο μέρος του Ειδικού Πλαισίου αναφέρεται στις θαλάσσιες ιχθυοκαλλιέργειες, τον κλάδο με τη μεγαλύτερη ανάγκη για χωρικές ρυθμίσεις. Οι άλλοι τύποι υδατοκαλλιέργειας που αναφέρονται στο Ειδικό Πλαίσιο - με βάση το οικονομικό και κοινωνικό ενδιαφέρον που παρουσιάζουν για τη χώρα - είναι οι οστρακοκαλλιέργειες, οι καλλιέργειες ειδών γλυκέων υδάτων και οι καλλιέργειες σε λιμνοθάλασσες και υφάλμυρα οικοσυστήματα.
| |
