Το μεγάλο στοίχημα που ως χώρα έχουμε να κερδίσουμε είναι να υπερβούμε το ταχύτερο δυνατό την κρίση – οικονομική, πολιτική, κοινωνική, κρίση αξιών.
Από το 2010 το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε τις ευθύνες του και σήκωσε το βάρος για να μην οδηγηθεί η χώρα σε αποσύνθεση. Τότε η Ν.Δ. στάθηκε απέναντί μας, με σύσσωμη την αντιπολίτευση, παρά το κάλεσμά μας να συμμετέχει στη δύσκολη και επώδυνη προσπάθεια.
Προτιμήθηκε τότε, τη διετία 2009-2011, η «επαναστατική γυμναστική» στο πεζοδρόμιο. Σήμερα εμείς συμμετέχουμε άνισα στα βάρη της κυβέρνησης γιατί είμαστε η παράταξη της ευθύνης. Ουσιαστικά, το πρόγραμμα του 2010 συνεχίζεται, με εντονότερο ρυθμό και πιο επώδυνο τρόπο.
Εμείς υπομείναμε τη δημαγωγία της δεξιάς και της αριστεράς που ξανασυμπορεύτηκαν 22 χρόνια μετά το 1989, αυτή τη φορά στους δρόμους. Σήμερα, συμμετέχουμε στην κυβέρνηση αναλογικά ως κόμμα του 12% και συνεχίζουμε να στηρίζουμε την προσπάθεια για τη χώρα.
Και πάλι όμως, το πολιτικό κόστος για το κόμμα μας εξακολουθεί να είναι μεγάλο. Γίνονται αστοχίες και ερασιτεχνικές πολιτικές, παραμερίζονται προτάσεις μας επί σημαντικών θεμάτων για την οικονομία, την ανάπτυξη, τον τουρισμό και αγνοούνται ή απορρίπτονται πολιτικές πρωτοβουλίες για την ακροδεξιά και για τον ρατσισμό.
Το πλέον πρόσφατο και χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η φορολογία.
Γίνεται πολύ συζήτηση για το εάν η Ελλάδα υπερφορολογεί ή όχι. Πράγματι, εμφανίζει φορολογικά έσοδα ως ποσοστό του ΑΕΠ χαμηλότερα από το μέσο όρο της Ευρωζώνης. Αυτό που όμως είναι επίσης αλήθεια χιλιοειπωμένο, είναι πως στα φορολογικά βάρη δεν συμμετέχουν όλοι ισότιμα, με βάση την φοροδοτικής τους ικανότητα, αλλά υπάρχουν εσκεμμένα ή μη «τρύπες» και «παράθυρα» από τα οποία κάποιοι, ακόμη και σήμερα ανενόχλητα πληρώνουν λιγότερα από ό,τι τους αναλογεί.
Καταθέσαμε προτάσεις, ειδικά για τη φορολογία της ακίνητης περιουσίας που αγνοήθηκαν στην αρχή από το ΥΠΟΙΚ και δημοσιοποιήθηκε ένα νομοσχέδιο πρόχειρο. Φτάσαμε σήμερα, ενώ αναστατώθηκε ολόκληρη η κοινωνία, μετά από συνεχείς διαβουλεύσεις και ενώ έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος, να αναμένουμε ακόμα ένα αναθεωρημένο νομοσχέδιο, 15 μήνες μετά.
Δεν γνωρίζω και δεν έχω δει τις λεπτομέρειες του τελικού κειμένου, αλλά ορισμένες περιπτώσεις που η κοινή λογική υπαγορεύει ως άδικες και παράλογες, δεν μπορούν να στηριχθούν, τουλάχιστον από εμένα. Διότι ουσιαστικά καλούμαστε να τιμωρήσουμε όλους εκείνους τους συμπολίτες μας, οι οποίοι μπορεί να είχαν ένα σπίτι κι ένα χωράφι από τους γονείς τους και ενώ εργάστηκαν μια ζωή και κατάφεραν να αγοράσουν και ένα διαμέρισμα για τα παιδιά τους – κάτι που αποτελεί παράδοση για τον λαό μας – ερχόμαστε να τους επιβάλλουμε υπερφορολόγηση σε κάτι που δεν αποδίδει.
Λέγοντάς του μάλιστα ότι η ακίνητη περιουσία σου ξεπερνά τις 300.000 ευρώ – που με τις σημερινές πλασματικές αντικειμενικές αξίες είναι το πιο εύκολο – άρα είσαι μεγαλοϊδιοκτήτης και θα φορολογηθείς ως κάτοχος Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας!
Την ίδια στιγμή η τρόικα μας ζητάει άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών – εξαιρώντας αυτούς που θα μπορούν δήθεν να αποδείξουν ότι έχουν πραγματική ανάγκη - που θα οδηγήσει χιλιάδες περιουσίες στα διάφορα δημοπρατήρια και κατ’ επέκταση στην όσο – όσο εκποίηση, διότι πλέον και οι αγοραστές εκλείπουν.
Αυτό που οφείλει το Υπουργείο Οικονομικών να κάνει, είναι να εξετάσει το πώς κατανέμονται τα φορολογικά βάρη, ποιες ομάδες υπεροφορολογούνται, ποιες κατηγορίες συνεχίζουν ανενόχλητα να φοροδιαφεύγουν, και να το κάνουν μάλιστα αυτό λόγω έλλειψης πολιτικής τόλμης και βούλησης.
Για παράδειγμα, η απώλειες εσόδων από το λαθρεμπόριο στα καύσιμα είναι τεράστιες. Τι έχει κάνει το Υπουργείο Οικονομικών ενάμιση χρόνο τώρα; Από το 2009 έχει ψηφιστεί ο νόμος 3784/2009 για την υποχρέωση εγκατάστασης και λειτουργίας συστήματος εισροών – εκροών στα πρατήρια υγρών καυσίμων. Μόλις πριν λίγες μέρες – στις 2 Δεκεμβρίου – η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων ενημέρωσε ότι τέθηκε σε λειτουργία το σύστημα για την υποδοχής δεδομένων εισροών – εκροών καυσίμων.
Το σύστημα αυτό δε, λειτουργεί μόνο σε τρεις πόλεις (Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα) και όχι σε όλη την επικράτεια. Το περίεργο δεν είναι η καθυστέρηση επί 4 χρόνια στην έναρξη λειτουργίας του συστήματος αυτού στα βενζινάδικα, αλλά το γεγονός ότι περιορίζεται μόνο σε αυτά!
Το λαθρεμπόριο καυσίμων – εάν το υπουργείο έχει πολιτική βούληση να το πατάξει – πρέπει να αναζητηθεί σε όλη την αλυσίδα πριν φτάσει στα πρατήρια καυσίμων. Στα δεξαμενόπλοια, στα διυλιστήρια, στα βυτιοφόρα, στις εισαγωγές και εξαγωγές. Γιατί δεν διερευνάται από πού δημιουργούνται οι μεγάλες λαθραίες ποσότητες ναυτιλιακού πετρελαίου και καυσίμων και να εγκαταστήσετε συστήματα εισροών – εκροών με ελέγχους και διασταυρώσεις.
Κι αν πράγματι ισχύει ότι η νομοθεσία προβλέπει τα συστήματα αυτά μόνο στα βενζινάδικα, τότε το θέμα είναι πολύ σοβαρό. Έχετε τη πραγματική βούληση να χτυπήσετε στη ρίζα του το τεράστιο πάρτυ που γίνεται με το λαθρεμπόριο καυσίμων και την απώλεια φορολογικών εσόδων που είναι ανυπολόγιστη;
Σε άλλες χώρες, π.χ. στην Ολλανδία, πέρα από τα συμβατικά συστήματα, έχουν εγκατεστημένα δορυφορικά συστήματα παρακολούθησης, όπου σε συνεργασία με τις λιμενικές αρχές, εντοπίζουν τόσο τα πλοία που διακινούν λαθραία καύσιμα, όσο και παράνομες δεξαμενές στις οποίες το νοθεύουν και το διοχετεύουν στις συνέχεια στην αγορά.
Γνωρίζουμε βεβαίως ότι η η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού έχει ζητήσει εξηγήσεις από τη χώρα μας για το προκλητικά ευνοϊκό καθεστώς φορολογίας στη ναυτιλία, αναφέροντας επί λέξη ότι τα μέτρα απαλλαγής «παρέχουν επιλεκτικό οικονομικό πλεονέκτημα σε επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον κλάδο των διεθνών θαλασσίων μεταφορών και σε άλλους σχετικούς προς τη ναυτιλία κλάδους που αφορούν τα μέτρα.
Τα εν λόγω φορολογικά πλεονεκτήματα χορηγούνται μέσω κρατικών πόρων, καθώς οι ελληνικές αρχές παραιτούνται φορολογικών εσόδων».
Ποια λογική επιβάλλει την απαλλαγή από την εισφορά αλληλεγγύης των μερισμάτων που εισπράττουν φυσικά πρόσωπα από γραφεία ή υποκαταστήματα αλλοδαπών ναυτιλιακών επιχειρήσεων; Όταν επιβαρύνει όλους τους φορολογουμένους.
Ποια λογική επιβάλλει αυτό που προβλέπει το άρθρο 24 του ν. 4110/2013 ότι «εξαιρετικά απαλλάσσονται από το φόρο κληρονομιών οι μεταβιβάσεις πλοίων, μετοχών ή μεριδίων ημεδαπών ή αλλοδαπών εταιρειών που έχουν στην ιδιοκτησία τους πλοία υπό ελληνική ή ξένη σημαία» ακόμα και των «μετοχών ή μεριδίων εταιρειών χαρτοφυλακίου που κατέχουν άμεσα ή μέσω ενδιάμεσων τις μετοχές αυτές ή τα μερίδια των ως πλοιοκτητριών εταιρειών»;
Ποια λογική απαλλάσσει ουσιαστικά από φορολογικούς ελέγχους ναυτιλιακές εταιρείες όπως προβλέπει το άρθρο 44 του νόμου 4141/2013; Εάν λοιπόν φορολογήσουμε αυτούς που πρέπει, τότε μόνο ο μισθωτός, ο συνταξιούχος, η υγιής επιχείρηση θα νιώσει το αίσθημα δικαίου ότι όλοι συμμετέχουν ισότιμα σε αυτή την προσπάθεια.
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,
Η κρίση που διέρχεται ο τόπος μας δυστυχώς ξεκινάει από παλιά. Με ευθύνη του κράτους καλύφθηκαν διάφοροι επιτήδειοι που εξυπηρετούν μεν τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα, αλλά πλήττουν τον πολίτη, πλήττουν τον ανταγωνισμό.
Θυμόμαστε όλοι το 2009 όταν η κυβέρνηση της Ν.Δ. πώλησε την Ολυμπιακή σε ιδιώτη και πανηγύριζαν διθυραμβικά οι υπουργοί και ο «σωτήρας-αγοραστής» κύριος MIG ότι η νέα Ολυμπιακή μπαίνει σε μια «νέα εποχή υψηλών προσδοκιών» υπό έναν «αξιόπιστο ιδιοκτήτη», που θα ενισχύσει τον ανταγωνισμό στις αερομεταφορές.
Αποτέλεσμα, φορτώθηκε το κράτος και πλήρωσε 2,5 δις ευρώ και η ιστορική εταιρεία κατάντησε ένα «επαρχιακό ΚΤΕΛ», έπαψε να πετάει στα πέρατα της γης, πώλησε το σημαντικό τμήμα της περιουσίας - τα slots ανά τον κόσμο, απαξίωσε και έκλεισε την τεχνική βάση που εξυπηρετούσε τις μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου.
Την χρεοκόπησε, την διέλυσε ο «σωτήρας», την κατάντησε χωρίς κανέναν ιδιόκτητο πτητικό μέσο, από τα 44 αεροπλάνα που διέθετε μέχρι το 2009 και έτσι γίναμε η μόνη χώρα στην Ευρώπη χωρίς εθνικό αερομεταφορέα. Είμαστε, επίσης, η μόνη χώρα όπου τράπεζες κατέρρευσαν – πτώχευσαν, όπως η Μαρφιν Λαϊκή, κόσμος έχασε τα λεφτά του, και δυστυχώς δεν γνωρίζομε ακόμα απολύτως τίποτα, από τις υπεύθυνες τραπεζικές εποπτικές αρχές, ποιο φταίει.
Στη περίπτωση της UBS, Goldman Sachs υπαίτιοι έχουν μπει φυλακή, στο τραπεζικό σκάνδαλό της Monte Paschi στην Ιταλία έχουν γίνει συλλήψεις και εγκλεισμοί και η δικαιοσύνη παραπέμπει την έγκλειστη πρώην διοίκηση για απάτη.
Το ίδιο συνέβη και στην Ισλανδία όπου κατέρρευσε το τραπεζικό σύστημα πριν μερικά χρόνια. Μπορεί να μας πει ο Υπουργός Οικονομικών ποιοι ευθύνονται στην Ελλάδα, τι έχει πράξει η αρμόδια εποπτική αρχή, η Τράπεζα της Ελλάδος, ποιες έρευνες γίνονται και πότε επιτέλους θα καταλογιστούν ευθύνες;
Ή πρέπει να αναμένουμε την αλήθεια και πάλι από το εξωτερικό;
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,
Ο συνετός κόσμος, αυτός που βρίσκεται στο μέσον των δύο άκρων – από αριστερά και δεξιά – συνθλίβεται από ένθεν και κείθεν δημαγωγίες. Οι πολίτες δεν έχουν ακόμα κατανοήσει ακριβώς τι συνέβη και που βρισκόμαστε. Μετά από 4 χρόνια θυσιών ο κόσμος, ακόμα σαστισμένο, θέλει να γνωρίζει τι να περιμένει, θα βγει από την κρίση, πότε και πώς;
Να εφησυχάζει – κάτι που η ίδια η κυβέρνηση καλλιεργεί ;
Το πρωτογενές πλεόνασμα, που ακόμα ακόμα δεν το έχουμε επίσημα καταγράψει, αλλά η κυβέρνηση θέλει να σπεύσει να το μοιράσει, είναι η λύση, η απάντηση ;
Το ζήτημα του βιώσιμου χρέους είναι το κυρίαρχο στην συζήτηση που γίνεται εντός και εκτός χώρας. Αλλά γι’ αυτό τι ακριβώς λέμε;
Μέχρι πριν από λίγο ορόσημο ήταν οι γερμανικές εκλογές. Αυτές τελείωσαν και ο μεγάλος κυβερνητικός συνασπισμός στη Γερμανία βρίσκεται υπό σχηματισμό. Αίφνης, αλλάζουν τα δεδομένα. Ορόσημο είναι οι επερχόμενες Ευρωεκλογές; Και ποιο είναι το σχέδιο για μετά; Θα μπορούμε να βγούμε στις αγορές και να δανειστούμε – όπως έγινε σ’ άλλες χώρες - θα πάρουμε και νέο δάνειο και αν ναι με ποιους όρους και με ποιες προϋποθέσεις;
Το βέβαιο είναι ότι νέα δημοσιονομικά μέτρα δεν έχουν τύχη. Νέα φορολογικά βάρη, νέες μειώσεις δεν νομίζω ότι υπάρχει πολιτικός που θα μπορέσει να εξαγγείλει, και φυσικά – όπως και πριν λίγο καιρό είπα – η Βουλή άδικα μέτρα ή νόμους δεν θα ψηφίσει. Και μάλιστα, μη υπάρχουσας ανάσχεσης της ύφεσης, με την ανεργία στα ύψη και την φτώχεια να διευρύνεται. Βεβαίως, μαζί με την σταθεροποίηση της οικονομίας, όλοι ας γνωρίζουμε ότι το προ 2009 status quo τελείωσε. Κανένα κόμμα δεν θα κάνει πλούσιους τους Έλληνες.
Κανένα κόμμα δεν δικαιούται να δημαγωγεί σ΄ αυτό, γιατί τότε θα ξαναζήσει η χώρα το ίδιο έργο.
Απαιτείται ενότητα στη βάση και ευθύνη στην κορυφή. | 
