|
| . Σ» |
|
|
| |
Με την ευκαιρία της παρουσίασης του βιβλίου για τον Ναύαρχο Νίκο Παππά που έγραψε ένα από τα παλικάρια του, ο Κωστής Γκορτζής, επιστρέφει η μνήμη μου σε χρόνια πέτρινα, χρόνια σκληρής δοκιμασίας, χρόνια που μας σημάδεψαν. Όμως περισσότερο σημάδεψαν τους λίγους είναι αλήθεια, τους αποφασιστικούς, που με τόλμη, γενναιότητα, αυταπάρνηση, αντιτάχθηκαν ενεργά στους δικτάτορες κι αυτοί οι λίγοι - όπως εύστοχα ειπώθηκε - έσωσαν την τιμή της Ελλάδας.
Ένας, τέτοιος υπήρξε ο καπετάνιος του «ΒΕΛΟΣ» που με την ηρωική του πράξη και την στάση του, συγκίνησε την οικουμένη και την φοβισμένη πατρίδα.
Από την επιβολή της δικτατορίας και μέχρι το κίνημα του Ναυτικού χρειάστηκε να περάσουν έξη χρόνια στα οποία υπήρξαν βεβαίως πολλές μεμονωμένες αντιστασιακές πράξεις – μη επωνύμων πολιτών μέχρι που ήλθε η 23η Μαΐου 1973, η μεγάλη μέρα του Νίκου Παππά, να προχωρήσει σε μια αδιανόητη για εκείνη την εποχή πράξη - όχι μόνο για τη χούντα που πίστευε ότι όλα τα ελέγχει - αλλά και για τον δυτικό κόσμο, όπου το σύμφωνο Βαρσοβίας και ο κομμουνιστικός φόβος κυριαρχούσε. Ήταν η στιγμή που στην Νατοϊκή άσκηση στην γειτονική χώρα πραγματοποιείται η ανταρσία του «ΒΕΛΟΣ» με το ταυτόχρονο αίτημα του ηγήτορα καπετάνιου προς την Ιταλική Κυβέρνηση να του παραχωρηθεί πολιτικό άσυλο γι΄αυτόν και τους 33 αξιωματικούς και υπαξιωματικούς του. Καταγγέλλει την δικτατορία, μα ουσιαστικά καταγγέλλει το ΝΑΤΟ ότι ποδοπατεί τις ιδρυτικές αρχές του, περί σεβασμού της Δημοκρατίας, περί προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία.
* Για πρώτη φορά το υπέρ συντηρητικό κατεστημένο της Δύσης, το ΝΑΤΟ και ο ισχυρός άνδρας του κύριος Λούτς ταρακουνείται.
* Για πρώτη φορά ο ελληνικός λαός αναθαρρεί και αντιλαμβάνεται ότι οι ένοπλες δυνάμεις με επικεφαλής το Ναυτικό ενεργοποιούνται για την ανατροπή της τυραννίας.
Πολύ σωστά έγκριτοι αναλυτές συνδέουν το κίνημα αντίστασης του Πολυτεχνείου με το κίνημα του Ναυτικού και το «ΒΕΛΟΣ», προσδιορίζοντας την πράξη της ανταρσίας ως την σπίθα που οδήγησε στην εξέγερση της νεολαίας της Ελλάδας έξη μήνες μετά.
Πράγματι η ηρωική πράξη του ηγήτορα του «ΒΕΛΟΣ» και των παιδιών του, το κίνημα του Ναυτικού θα καταγραφούν ως μία από τις μέγιστες αντιδικτατορικές δράσεις, και ως η αρχή του τέλους που οδήγησε στην πτώση της χούντας.
Πράγματι η ανταρσία έσπειρε στους συνταγματάρχες τον πανικό και οδηγήθηκαν σε απρογραμμάτιστες και πανικόβλητες κινήσεις όπως:
* Το ψευτοδημοψήφισμα για την ανακήρυξη της αβασίλευτης Δημοκρατίας
* Στην ψευτο-φιλελευθεροποίηση με το εγχείρημα ΜΑΡΚΕΖΙΝΗ
* Στην μετατροπή σε μαζική διαδήλωση του μνημόσυνου του Γέρου της Δημοκρατίας στις 3 Νοεμβρίου
* Στο έπος του Πολυτεχνείου
* Στο εσωτερικό πραξικόπημα του Ιωαννίδη, που οδήγησε στην προδοσία της Κύπρου.
Υποκλινόμαστε στους άνδρες των Ενόπλων Δυνάμεων που βασανίστηκαν γιατί πίστεψαν στο δύσκολο εγχείρημα και πολλοί από αυτούς είναι σήμερα εδώ παρόντες. Δακρύζουμε στην μνήμη του Σπύρου Μουστακλή. Aπό τις φυλακές και τις εξορίες πέρασαν κατά την επταετία χιλιάδες Έλληνες, σαράντα χρόνια μετά ελάχιστοι γνωρίζουν ποιοι πότισαν τη γη με αίμα και δάκρυα και όσοι από τους νέους γνωρίζουν δεν μπορούν να αξιολογήσουν και ν' αποτιμήσουν το εύρος της τόλμης και της αυτοθυσίας
Αυτή είναι η αλήθεια. Το «ΒΕΛΟΣ» του Νίκου Παππά και των 33 παλληκαριών του είναι ένα ορόσημο της νεότερης ιστορίας μας. Είναι το σημαντικό γεγονός που ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταγράψει με κεφαλαία γράμματα.
Τριάντα επτά χρόνια μετά νιώθω συγκίνηση και περηφάνια γιατί ήμουν και εγώ εκεί μαζί με τους λίγους αυτοεξόριστους εμιγκρέδες που υποδεχθήκαμε στο Φιουμίτσινο τα παλικάρια του «ΒΕΛΟΣ» και τον κυβερνήτη του, που με την ηρωική τους πράξη ενσάρκωναν τα υψηλότερα ιδανικά της ελευθερίας και της Δημοκρατίας. Ηχεί στα αυτιά μου το πρώτο έκτακτο δελτίο της RAI που ανακοίνωνε ότι ένα ελληνικό πολεμικό πλοίο- cacciatorpediniere GRECO -έκανε ανταρσία και ο κυβερνήτης του εξέδωσε διάγγελμα – καταγγελία του δικτατορικού καθεστώτος. Οι συνειρμοί εκείνων των ωρών σε εμένα πολλοί με την κατάληξη ότι το κίνημα του Ναυτικού δεν υπήρξε τυχαίο γεγονός, είναι η συνέχεια της δημοκρατικής παράδοσης του ναυτικού που ξεκινά από την συμπόρευση του στα χρόνια του διχασμού με τον Ελ. Βενιζέλο, με τους ναυάρχους Κουντουριώτη και Δαγκλή.
Έζησα και βίωσα, βιώσαμε την ζωή στην εξορία με τους άνδρες του «ΒΕΛΟΣ» που βρέθηκαν στο πουθενά χωρίς ένδυση, χρήματα, έχοντας εγκαταλείψει σπίτι και οικογένεια. Εμείς οι εμιγκρέδες ήμασταν στον πολιτικό στίβο, είχαμε επιλέξει την εξορία μας, εκείνοι όχι. Την απόφαση του κυβερνήτη τους, την ασπάσθηκαν συγκινημένοι και τον ακολούθησαν οικειοθελώς. Όλα διαδραματίστηκαν αστραπιαία. Συγκινητικά αναπαριστά τα γεγονότα στιγμή προς στιγμή ο συγγραφέας Κώστας Γκορτζής και όταν πλέον τους δόθηκε το πολιτικό άσυλο άρχισε η προσπάθεια για την επιβίωσή τους στη ξένη χώρα.
Τότε γνωρίσαμε την αγωνία του πλοιάρχου τους για τα φτωχόπαιδα που τον ακολούθησαν, πως θα πορευθούν, τι θα κάνουν, πως και που θα βρουν δουλειά, τι θα γίνουν οι οικογένειες τους. Στη Ρώμη, στην Γένοβα, στη Φαέντσα σκορπίστηκαν. Οι έλληνες φοιτητές με τις ελάχιστες δυνατότητες δραστηριοποιήθηκαν. Το ελάχιστο που κατορθώσαμε με την συγκινητική βοήθεια των Ιταλών Δημοκρατών ήταν να στεγάσουμε ορισμένους σε διαμέρισμα του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας της Γένοβας όπως τον Δ. Ρουσσόπουλο που η σύζυγος του ήταν έγκυος και τον Κωστάκη.
Ο συγγραφέας και συνοδοιπόρος του Ν. Παππά στο πόνημά του που σήμερα παρουσιάζουμε καταγράφει τις δραματικές πρώτες ώρες της ανταρσίας, την εξορία, την επιστροφή στην Πατρίδα, τις μεταπολιτευτικές εμπειρίες, αρκετές ανερμήνευτες συμπεριφορές της Δημοκρατικής πλέον Ελλάδας για την οποία ο ίδιος και οι συναγωνιστές του πάλεψαν.
Συγκινεί και ταυτόχρονα ενθουσιάζει η γραπτή αφήγηση των γεγονότων και η ζώσα αναπαράσταση των δύσκολων στιγμών που τις καταγράφει με λεπτομέρειες, με νοήματα και συμπεράσματα.
* Αποδέχομαι και ως πολιτικός απολογούμαι για τα λάθη συμπεριφορών της μεταπολιτευτικής Δημοκρατίας μας που όμως προσδιορίζουν μεμονωμένα πρόσωπα και όχι το σύνολο.
* Γνωρίζουμε ότι η κατάκτηση του δημοκρατικού ιδεώδους απαιτεί συνεχή προσπάθεια και ενεργό συμμετοχή.
* Στη Δημοκρατία συνυπάρχει η έννοια της ελευθερίας, πολλές φορές όμως εκτοπίζεται η αξιοκρατία, και αυτό είναι η Αχίλλειος Πτέρνα της και τότε αναδύονται οι ιδιοτελείς συμπεριφορές.
Αυτό όμως δεν δικαιολογεί την υποτίμησή της ή την αντικατάστασή της. Ίσως έπρεπε πιο αποφασιστικά να αντισταθούμε, ν' αντιδράσουμε στην επιχείρηση απαξίωσης της.
Βιώσαμε από την απελευθέρωση μέχρι το πραξικόπημα του 67, πως και ποιοι μεθόδευσαν την κατάργησή της.
Είναι γνωστή η ρήση που είχε εμπεδωθεί γενικώς τότε «Μα δεν υπάρχει έστω ένας λοχίας να σώσει την Ελλάδα από την φαυλότητα;»
Σήμερα στην δυσκολότερη μεταπολεμική στιγμή της χώρας και πάλι ξεμυτίζουν υπονομευτές με άλλη αμφίεση, που προπαγανδίζουν Μεσσίες άλλου είδους, όχι ένστολους αυτή τη φορά.
Βασισμένοι στα λάθη και τις παραλήψεις της πολιτικής, επιθυμούν να υποκαταστήσουν την πολιτική προπαγανδίζοντας τα κατορθώματα της επιχειρηματικότητας που στην πλειονότητα τους είναι σεβαστά. Όμως και εξαιτίας της ατελούς λειτουργίας του κράτους έφεραν ορισμένους από τους σημερινούς κατήγορους της Δημοκρατίας να συσσωρεύσουν πλούτο εκμεταλλευόμενοι ως χρηματιστές το ιδιωτικό και δημόσιο χρήμα.
Κυρίες και κύριοι, Αγαπητοί φίλοι του «ΒΕΛΟΣ»,
* Ο αυθορμητισμός, η αυτοπεποίθηση, η ειλικρίνεια, ο αγέρωχος χαρακτήρας, όλα μαζί και πολλά άλλα είναι όσα χαρακτηρίζουν τον εξόριστο στασιαστή που εγώ γνώρισα στην νεότητα μου
Κλείνοντας, θέλω να αφηγηθώ μια σημαδιακή στιχομυθία που είχα μαζί του: Στη Γένοβα ένα χειμωνιάτικο βράδυ σε μια φτωχική πιτσαρία στο λιμάνι κάναμε ένα φτωχικό τραπέζι στον Ναύαρχο, στο Σημαιοφόρο Γιώργο Στράτο, στους αξιωματικούς, Δ. Ρουσσόπουλο και Κωστάκη και μου λέει:
«Νικολάκη, ή θα πέσουν οι μασκαράδες σύντομα ή θα πεθάνουμε στην εξορία. Ελπίζω και πιστεύω στο πρώτο»
Αγαπητέ Ναύαρχε,
Όσοι σε γνώρισαν σε εκτίμησαν, σ' αγάπησαν και θα σε σέβονται πάντα.
* Είναι μεγάλη ευτυχία για εμένα να αφηγούμαι ως παραμύθι στην μικρή μου κόρη το έπος το δικό σου και των παλληκαριών σου.
* Θα θεωρώ πάντα πλεονέκτημα της ζωής μου ότι σε γνώρισα και βίωσα τον αγώνα σας.
Αγαπητοί Αξιωματικοί του «ΒΕΛΟΣ», και του Κινήματος του Ναυτικού, Σας ευχαριστούμε για ότι κάνατε. Σας ευχαριστούμε που εντάξατε στην οικογένεια σας, στο σύλλογό σας, εμάς τους εμιγκρέδες που συμπορεύθηκαν μαζί σας.
Πριν 7 χρόνια στη Μυτιλήνη γιορτάσαμε με όλους όσους συμμετείχαν στο Κίνημα την επέτειο των 30 χρόνων, καλά να είμαστε να γιορτάσουμε τα 50.
Και πάλι σ΄ ευχαριστούμε, Ναύαρχε, να είσαι καλά να χαίρεσαι τα δύο σου παλικάρια που πορεύονται την στράτα σου και την αγαπημένη σου σύζυγο.
| |
|
|
 |
 |
|
|
|
