| - |
|
|
| |
“Βιομηχανία, Καινοτομία και Πόλη. Η σχέση της με το Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αττικής 2020”
Αθήνα, 7 Δεκεμβρίου 2010
(Προσφωνήσεις)
Είναι σημαντική πολλαπλώς - ειδικά στην παρούσα συγκυρία - η πρωτοβουλία του ΟΡΣΑ και το ΕΒΕΑ να συζητήσουμε για ένα από τα σημαντικότερα αναπτυξιακά ζητήματα της Αττικής : τη χωροθέτηση του δευτερογενούς τομέα, όπως αυτός αναπτύσσεται στη βάση της Στρατηγικής “Ευρώπη 2020” για μια οικονομία έξυπνη, βιώσιμη και χωρίς αποκλεισμούς.
Μετά το Ρυθμιστικό Σχέδιο του 1985 και μέσα σε περιβάλλον εκτεταμένης και δομικής οικονομικής κρίσης, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την αποβιομηχάνιση περιοχών της Αττικής, τη διόγκωση του τριτογενούς τομέα, την εμφάνιση νέων κλάδων βιομηχανικής παραγωγής που είναι άυλοι - όπως είναι η μουσική βιομηχανία ή ο τομέας των logistics – την ανάγκη χρήσης μορφών ενέργειας που είναι φιλικότερες προς το περιβάλλον.
Η αντίδραση του ελληνικού Κράτους απέναντι σε αυτές τις ραγδαίες μεταβολές πρέπει να είναι άμεση και να έχει ξεκάθαρο σχεδιασμό. Για παράδειγμα, δεν είναι δυνατόν να υπάρχει καθυστέρηση στην καταγραφή των διαθέσιμων υποδομών και του ανθρώπινου δυναμικού, αδυναμία παρακολούθησης του μετασχηματισμού της ίδιας της παραγωγικής διαδικασίας και χαλαρή στάση απέναντι στην καινοτομία, στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη χωροθέτηση της βιομηχανίας σήμερα και οδηγούν σε απώλεια επενδυτικών κεφαλαίων και ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων για την Αττική.
Το Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο επιχειρεί να καλύψει τις νέες ανάγκες και να οριοθετήσει τις δράσεις του δευτερογενούς τομέα, με ορίζοντα δεκαετίας, έχοντας ως βάση 3 βασικές αρχές. Η πρώτη αφορά στο Περιβάλλον : η οικονομική δραστηριότητα δεν μπορεί πλέον να είναι ανεξάρτητη από την αειφόρο ανάπτυξη και τη συλλογική προσπάθεια για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Ο άξονας του περιβάλλοντος οδηγεί στη δεύτερη αρχή που είναι η ενσωμάτωση των Νέων Τεχνολογιών στην παραγωγική διαδικασία ώστε αυτή να είναι συντομότερη και λιγότερο ενεργοβόρα. Η τρίτη αρχή βασίζεται στην ανάπτυξη της ίδιας της πόλης, δηλαδή στο βαθμό επέκτασης του αστικού φαινομένου. Όπου κι αν κοιτάξουμε στην Αττική, οι αγροτικές μικρο-κοινότητες και συνήθειες τείνουν να ενσωματωθούν στην πόλη και το αστικό φαινόμενο λαμβάνει ηγεμονική θέση. Σε αυτήν την κατεύθυνση, και σε συνδυασμό με τη μεταρρύθμιση του Καλλικράτη, έχουμε μια μοναδική ευκαιρία για να σχεδιάσουμε σωστά την οριοθέτηση των παραγωγικών μονάδων της Αττικής και, κατ' επέκταση, τον τύπο της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης που επιζητούμε.
Σήμερα, η συρρίκνωση ή/και εκδίωξη παραγωγικών δραστηριοτήτων από την Αττική είναι μια ξεπερασμένη πολιτική. Η δυναμική αυτής της περιφέρειας είναι ο μητροπολιτικός της χαρακτήρας και βασίζεται στη συγκέντρωση ερευνητικών δραστηριοτήτων, ανθρώπινου δυναμικού υψηλού επιπέδου, τεχνικών και διοικητικών υποδομών. Κατά συνέπεια, είναι σχεδόν επιβεβλημένο να ενθαρρύνουμε την παραγωγή στην Αττική και να ενισχύσουμε την ανταγωνιστικότητά της υιοθετώντας δράσεις που προστατεύουν το περιβάλλον και ενισχύουν την κοινωνική συνοχή.
Ο πρώτος πυλώνας μιας τέτοιας πολιτικής είναι η ενίσχυση της υπάρχουσας βιομηχανίας. Από την άποψη των χωρικών πολιτικών, σημαντικό διακύβευμα αποτελεί η οργάνωση των υφιστάμενων θεσμοθετημένων υποδοχέων παραγωγικών δραστηριοτήτων στους οποίους έχουν εγκατασταθεί επιχειρήσεις, κυρίως με εκτός σχεδίου δόμηση, με αποτέλεσμα να παρουσιάζονται σημαντικά λειτουργικά και περιβαλλοντικά προβλήματα. Η προσπάθεια, λοιπόν, εντοπίζεται στην προώθηση της πολεοδόμησης και της συμπλήρωσης, με υποστηρικτικές υποδομές, για την εξυγίανση των υφισταμένων υποδοχέων. Σε αυτήν την κατεύθυνση, σημαντική ώθηση θα δώσουν τα νέα νομικά εργαλεία που επεξεργάζεται τώρα το Υπουργείο Βιομηχανίας, αλλά και η δραστηριοποίηση των ίδιων των φορέων των επιχειρηματιών, όπως ο ΕΒΕΑ.
Ο δεύτερος πυλώνας της πολιτικής για τις παραγωγικές δραστηριότητες στην Αττική συνδέεται με την ενίσχυση της καινοτομίας. Σημαντικό στοιχείο, εδώ, αποτελεί η ανάδειξη περιοχών που είναι κατάλληλες για να ευνοήσουν την ανάπτυξη καινοτομικών δραστηριοτήτων, όπως τεχνολογικά πάρκα ή και άλλες περιοχές που, με κατάλληλη υποδομή και πολιτικές μπορούν να δημιουργήσουν συνέργειες.
Δύο επιπλέον ορθολογικά κριτήρια άσκησης της χωρικής πολιτικής είναι η επανάχρηση γης και κτηρίων, καθώς και η χωροθέτηση εγκαταστάσεων που συνδέονται με τους στόχους της ‘πράσινης ανάπτυξης’, όπως ΑΠΕ, χώροι για ανακύκλωση ή/και επεξεργασία προϊόντων εκσκαφών και κατεδαφίσεων.
Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχηθώ καλή επιτυχία στις εργασίες της ημερίδας σας. Είμαι βέβαιος ότι θα εξαχθούν πολύ χρήσιμα συμπεράσματα για τη δημιουργία ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων της περιφέρειας Αττικής που αποτελεί και τον πυρήνα της ανάπτυξης της χώρας.
Σας ευχαριστώ.
| |
