|
| DA CAPO |
|
|
| |
| Με τον συγγραφέα του βιβλίου «Έγκλημα στο DA CAPO» γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, μιας και ο Γιώργος Λακόπουλος είναι ένας από τους επιφανέστερους και εγκυρότερους πολιτικούς συντάκτες.
Συνήθως ήταν εκείνος που με τα άρθρα ή τα ρεπορτάζ του παρουσίαζε κάποια δική μου δουλειά ή δραστηριότητα. Οι ρόλοι τώρα αναστράφηκαν κι έτσι με μεγάλη μου χαρά παρουσιάζω εγώ σήμερα, στην γενέθλια γη μου την Κρήτη, μια πραγματικά αξιόλογη δουλειά του Γιώργου Λακόπουλου.
Το γεγονός ότι ο συγγραφέας ήταν και είναι ένας δρων δημοσιογράφος της πρώτης γραμμής και ένας, πανθομολογούμενα, πολιτικός συντάκτης μεγάλης πείρας του δίνει την δυνατότητα, όχι μόνο να χειρίζεται με αμεσότητα το λόγο και να είναι σπουδαίος αναλυτής του προσκηνίου, αλλά να είναι ταυτόχρονα γνώστης και χειριστής όλων όσων συνήθως αποκαλούμε «πολιτική των παρασκηνίων». Αυτές ακριβώς οι άγνωστες - και ιδιόρρυθμες για πολλούς - πτυχές, οι χαρακτηριστικές λεπτομέρειες που πολλές φορές δημιουργούν την εντύπωση ότι βρίσκεται πίσω από τις «κλειστές πόρτες», παρακολουθώντας το τι προηγείται ή το ακολουθεί μια δημόσιας συνεδρίασης ή ομιλίας, αποτελούν την «πρώτη ύλη» της συγγραφικής δουλειάς του Γιώργου Λακόπουλου.
Επί του προκειμένου, χρησιμοποιώντας μυθιστορηματικά την δημοσιογραφική του ιστορία αλλά και το εξασκημένο του ένστικτο, ο συγγραφέας πλέκει ιστορίες παρμένες μέσα από την σύγχρονη πολιτική ζωή. Και αυτό είναι ένα στοιχείο που κάνει ιδιαίτερα γοητευτική, πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα την νέα του δουλειά.
Και στα δύο προηγούμενα βιβλία του, «Το μυθιστόρημα του ΠΑΣΟΚ» -με το οποίο ιδιαιτέρως με τίμησε - αλλά και «Το ποιος σκότωσε τον Πρωθυπουργό», ο Γιώργος καταφέρνει να δώσει με πρωτότυπο και μυθιστορηματικό τρόπο το παρασκήνιο μεγάλων πολιτικών γεγονότων. Με άλλα λόγια θα έλεγα ότι ο συγγραφέας μας πρόσφερε με την δουλειά του όμορφα και καλογραμμένα «πολιτικά θρίλερ».
Το συγκεκριμένο βιβλίο, το «Έγκλημα στο DA CAPO», που αναφέρεται στο γνωστό στέκι της πιο γνωστής πλατείας των Αθηνών δεν είναι απλά ένα ενδιαφέρον και καλοδουλεμένο πολιτικό θρίλερ στις σελίδες του οποίου που εξελίσσεται μια φανταστική πολιτική ιστορία διαπλοκής με καμουφλαρισμένα ονόματα Ελλήνων πολιτικών. Θα μπορούσε να είναι, αν δεν είναι, μια πραγματική ιστορία που συνέβη, συμβαίνει ήδη ή θα συμβεί σε οποιαδήποτε χώρα.
Το βιβλίο είναι ιδιαίτερα σαγηνευτικό γιατί, αν μη τι άλλο, ανιχνεύει παρασκήνια και καταγράφει ίντριγκες που φτάνουν μέχρι το έγκλημα προκειμένου να διευκολυνθούν άνομοι στόχοι και επιδιώξεις.
Η αναφορά στον τίτλο του βιβλίου ενός πολύ γνωστού και ιδιόρρυθμου – σ’ ότι αφορά τους θαμώνες που συνευρίσκονται εκεί - καφέ της Αθήνας, του «DA CAPO», σαφώς αντικατοπτρίζει σημειολογικά μια σημερινή πραγματικότητα. Και αυτό γιατί εδώ και χρόνια το συγκεκριμένο καφέ, ειδικά τις πρωινές ώρες, αποτελεί σημείο και κέντρο συνάντησης και ζυμώσεων κορυφαίων πολιτικών, δημοσιογράφων, δημοσκόπων, διαμορφωτών της κοινής γνώμης αλλά και χρηματιστών - επίδοξων επενδυτών ιδιαίτερα κατά την περίοδο της έκρηξης της ελληνικής Wall Street. Και μένω σε αυτό το τελευταίο, γιατί το πολιτικό θρίλερ του Γιώργου Λακόπουλου έχει ως επίκεντρο του το Χρηματιστήριο και όσα φέρονται να διαδραματίζονται εκεί, σε μια συγκεκριμένη περίπτωση.
Θέλω όμως να σταθώ και σε ένα άλλο σημείο. Στην επιλογή του συγκεκριμένου επώνυμου καφέ του κέντρου της Αθήνας, που πιστεύω ότι έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον όχι μόνο γιατί εκεί - στο πολιτικό θρίλερ του Γ. Λακόπουλου - βρίσκεται το πτώμα ενός δολοφονημένου Υπουργού αλλά και γιατί ακόμα, όπως είπα και προηγουμένως, έχει μια μοναδική σημειολογική αξία.
Στην Ελλάδα είναι παράδοση τα καφενεία, ακόμα και στο πιο μικρό χωριό, να λειτουργούν ως χώροι πολιτικής ζύμωσης ή ακόμα και ως χώροι που παράγουν, τρόπον τινά, πολιτική δράση. Πολύ δε περισσότερο τα καφέ ή τα ανάλογα στέκια στην Πρωτεύουσα όπου εκεί, όσο πουθενά αλλού, πλάθεται ως ένα βαθμό μέσα από συναντήσεις και συζητήσεις η πολιτική επικαιρότητα. Το «DA CAPO», τα τελευταία χρόνια είναι πράγματι ένας τέτοιος χώρος. Ας μη ξεχνάμε όμως ότι και σε πολλά χωριά της Ελλάδας τα καφενεία είναι τόποι πολιτικού διαλογισμού. Θυμάμαι, μικρό παιδί, ότι οι κάτοικοι των Αρμένων Ρεθύμνου, του χωριού της μάνας μου, αποκαλούσαν το καφενείο του κυρ – Αντωνάκη «η Μικρή Βουλή».
Ο συμβολισμός πάει ακόμα μακρύτερα, αν σκεφτεί κανείς ότι σε όλη σχεδόν την Ευρώπη υπήρχαν και υπάρχουν τα καφέ, τα στέκια δηλαδή που ήταν και είναι πραγματικοί χώροι πολιτικής ζύμωσης, χώροι πολιτικού παρασκηνίου και ως ένα βαθμό χώροι διαμόρφωσης των πολιτικών εξελίξεων.
Από τα πολύ γνωστά σχεδόν σε όλους καφέ της Πλατείας του Σαν Μάρκο της Βενετίας, το Φλοριάν ή το Κουάντρι, με το ένα να αποτελεί το σημείο ζύμωσης και σχεδιασμού των λεγόμενων τότε Πατριωτών και το άλλο να αποτελεί το κέντρο ζύμωσης των τότε κατακτητών, μέχρι τα επίσης πολύ γνωστά καφέ του κέντρου του Παρισιού (Κουπόλ Ναπολεόν κ.α.) οι διάφορες πολιτικοοικονομικές ελίτ μέσα από τις συνευρέσεις τους καθόριζαν και διαμόρφωναν καταστάσεις. Ας μην ξεχνάμε ότι το καφενείο Ζαχαράτου στο Σύνταγμα των Αθηνών ήταν κέντρο πολιτικής συνεύρεσης προπολεμικά και μεταπολεμικά, όπως και το πασίγνωστο «πατάρι» το Λουμίδη.
Γι’ αυτό ακριβώς λέω ότι το νέο πόνημα του Γ. Λακόπουλου είναι ένα κατ΄ εξοχήν πολιτικό θρίλερ με εξιστόρηση παρασκηνίων που θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε οποιαδήποτε χώρα, ενώ το συγκεκριμένο καφέ της Πλατείας Κολωνακίου θα μπορούσε άνετα να είναι το αντίστοιχο στέκι σε κάποια άλλη κοσμική πλατεία μιας Ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας.
Στο δικό του πολιτικό θρίλερ ο Γ. Λακόπουλος καταφέρνει, με επίκεντρο το γνωστό bar της γνωστής πλατείας, να περιγράψει ένα μικρόκοσμο από πολιτικούς, δημοσιογράφους, υπουργούς, κομματικά στελέχη και πρόσωπα του δημόσιου βίου. Η υπόθεση της ιστορίας ξεκινά από την στιγμή που ανακαλύπτεται το πτώμα του Υπουργού Οικονομίας στο πατάρι του καφέ. Η είδηση προκαλεί τεράστια αναταραχή. Οι πολιτικές εξελίξεις είναι ραγδαίες μιας και τα σενάρια δίνουν και παίρνουν. Όλοι προσπαθούν να αποδείξουν την αθωότητα τους, δείχνοντας σαν ενόχους τους άλλους. Όλοι βρίσκονται μπλεγμένοι σ’ ένα κουβάρι με απρόοπτα συμβάντα και αλλεπάλληλους αιφνιδιασμούς. Αποκαλύπτονται υπόγειες δραστηριότητες και σκοτεινοί συμβιβασμοί, σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα.
Θέλω να συγχαρώ τον Γιώργο Λακόπουλο και για το νέο του συναρπαστικό βιβλίο αλλά και για την μέχρι τώρα συγγραφική του δουλειά, η οποία έγινε παράλληλα με την εξαιρετικά δύσκολη επαγγελματική δημοσιογραφική του εργασία, και να του πω ότι ήταν χαρά για μένα να το παρουσιάσω σήμερα εδώ μαζί με παλιούς φίλους όπως ο Κ. Χατζηδάκης και o πετυχημένος Δήμαρχος της ιστορικής πόλης του Ηρακλείου, ο φίλος μου Γιάννης Κουράκης. | |
|
|
 |
 |
|
|
|
