Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, 16/06/2014

Η συζήτηση για την Κεντροαριστερά έχει μέχρι σήμερα αναλωθεί στην επιδίωξη συμφωνιών κορυφής μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και νεοπαγών  κινήσεων πολιτών που στην συντριπτική τους πλειοψηφία προέρχονται από τα σπλάχνα του και ενός κόμματος που εκκωφαντικά κατέρρευσε στις ευρωεκλογές και που ήταν αρνητικό εξ’ αρχής σε συνεργασία.  Γι’ αυτό και κανείς στην πραγματικότητα δεν πιστεύει ότι το ποσοστό που συγκέντρωσε η «Ελιά» στις Ευρωεκλογές αντικατοπτρίζει το γνήσιο αίτημα της κοινωνίας να βρει έκφραση ανάμεσα στον δεξιό και αριστερό  λαϊκισμό, ανάμεσα στις νεοφιλελεύθερες και αριστερίστικες ιδεοληψίες. Η διαχρονικά ισχυρή πλειοψηφία που ζητάει έκφραση από μία γνήσια με αναφορές προοδευτική, δημοκρατική, σύγχρονη και ενωτική παράταξη επιβεβαιώθηκε στις 25 Μαΐου ότι είναι το μεγάλο ζητούμενο. Αυτή η πλειοψηφία απεδείχθηκε  ότι είναι κατακερματισμένη και επομένως για να ενωθεί δημιουργικά χρειάζεται πρώτα και πάνω απ’ όλα σαφές ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα και αναφορά στις κοινωνικές και παραγωγικές δυνάμεις του τόπου. 

Το ΠΑΣΟΚ, αν έχει λόγο ύπαρξης στο σημερινό πολιτικό σκηνικό, δεν είναι για να γίνεται το συμπλήρωμα στο νέο δικομματισμό και να αποκτούν στελέχη του υπουργικά ή άλλα οφίκια. Ούτε βεβαίως μπορεί να δικαιολογήσει την ύπαρξή του μόνο ως ο «πόλος σταθερότητας», όπως επεδίωξε στις τελευταίες Ευρωεκλογές, ενός πολιτικού σκηνικού που ο κόσμος με την ψήφο του αποδοκίμασε στην ουσία  και ζητά αλλαγή πορείας. Όλα αυτά είναι υλικά μιας συνταγής που ούτε έλκει ούτε πείθει ότι έχει προοπτική. Πόσο μάλλον όταν η συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ στη νέα κυβέρνηση με τη Ν.Δ. γίνεται για άλλη μια φορά με όρους συγκεχυμένους, με προγραμματική συμφωνία την τύχη της οποίας ουδείς γνωρίζει, και αν λάβουμε υπόψη το πώς εφαρμόστηκαν οι δύο  προηγούμενες  τι αξία μπορεί να έχει μια τρίτη; Κουρελόχαρτο έγινε η τελευταία όταν νομοσχέδια εκατατίθεντο αιφνιδιαστικά χωρίς να έχει προηγηθεί καμία διαβούλευση, όπως για τον φόρο ακίνητης περιουσίας, η απελευθέρωση λειτουργία των καταστημάτων κ.α. Απέχουμε από την ενεργό προώθηση αλλαγών με σαφή προοδευτικό πρόσημο, όπως, για παράδειγμα η αναθεώρηση του Συντάγματος – που εξαγγέλθηκε χωρίς εμάς για μας - για την καθιέρωση πάγιου εκλογικού συστήματος που δεν θα αναθεωρείται ανάλογα με συγκυριακές πολιτικές σκοπιμότητες, η αποσύνδεση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από τη διάλυση της Βουλής, η επανα-οριοθέτηση των σχέσεων Κράτους - Εκκλησίας με σαφή διαχωρισμό, έστω σημειολογικά, τις αναχρονιστικές φονταμενταλιστικές ορκωμοσίες πίστης.  Εξίσου άτολμη είναι η παρουσία του ΠΑΣΟΚ ως κυβερνητικού εταίρου σε ζητήματα που αφορούν τον πολίτη και τις τοπικές κοινωνίες, όπως για παράδειγμα τον δογματισμό του Καλλικράτη στα μεγάλα νησιά, η σταθερή φορολογική κλίμακα, η φορολογία των ακινήτων, ο τρόπος αλλαγών και αναδιάρθρωσης της δημόσιας διοίκησης κ.α. Καταλήγουμε να γινόμαστε παρακολούθημα μία συγκεκριμένης στρατηγικής της Ν.Δ., που όπως αποτυπώθηκε και κατά τον πρόσφατο ανασχηματισμό, έχει σαφή ιδεολογικο-πολιτική και εκλογική προσέγγιση στην λεγόμενη «λαϊκή δεξιά».

Εδώ είναι ακριβώς το ζητούμενο. Το ΠΑΣΟΚ τι προσδίδει στη νέα εκλογική στην ουσία κυβέρνηση;  Την αλλαγή ενός Υπουργού με έναν  άλλον «περιπλανώμενο» που καταψήφισε τον προϋπολογισμό τον οποίο θα εφαρμόσει. Η μεγάλη αδογμάτιστη προοδευτική παράταξη για ν’ αποκτήσει και πάλι υπόσταση πρέπει να ανασυνταχθεί και να μιλήσει πολιτικά, να εκφραστεί με πρόσωπα και συντεταγμένα. Η κοινωνία εκφράστηκε και όποιος δεν το κατάλαβε προσποιείται απλώς και παρακολουθεί αμήχανα τα γεγονότα που τρέχουν, μεταθέτοντας την αποδοχή της πραγματικότητας. Ότι η «Ελιά» υπήρξε ένα δημιούργημα της ύστατης στιγμής, χωρίς πρόγραμμα χωρίς υποτίθεται επικεφαλή, αλλά όλοι ήξεραν τι κάνει νιάου-νιάου στα κεραμίδια. 

Οι διεργασίες αναζήτησης κάλυψης του πολιτικού κενού που είναι σε εξέλιξη στην κοινωνία τρέχουν και μόνο όσοι είναι αόμματοι δεν τις βλέπουν. Η έγκαιρη πολιτική τους διάγνωση σαφώς μπορεί να προέλθει μέσα από ένα συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, όπου θα δούμε τα πάντα από την αρχή. Αξίες, οράματα, πολιτικές, θέσεις, ηγετική ομάδα - στην οποία η ιδιοκτησιακή αντίληψη καλά κρατεί όπως πάντα. Θα είναι όλα τα θέματα ανοιχτά με ατζέντα και αυτονομία. Μόνο μέσα από τη διατύπωση ενός ρεαλιστικού σχεδίου για το πώς θα πορευθεί η χώρα μας, πώς θα αποκατασταθούν κοινωνικές αδικίες και θα απελευθερώνουν δημιουργικές αναπτυξιακές δυνάμεις, μπορούμε να ελπίζουμε στη επαναδημιουργία μιας σκέπης μεγάλης. Η κοινωνίας αναμένει αλλαγές και  είναι έτοιμη, το κραυγάζει, και αν δεν υπάρξουν με ρήξεις τότε είναι ιστορικά βέβαιο ότι θα  τις κάνει η ίδια και μάλιστα χωρίς εμάς γιατί ποτέ δεν ανέχεται να επενδύσει σε ανύπαρκτες ιστορικά συνιστώσες και μάλιστα του μηδέν συν κατιτίς τοις εκατό. Η προοπτική του χώρου μας υπάρχει ή θα υπάρξει στη συνεύρεση των ιστορικών ρευμάτων  του κέντρου και της ανανεωτικής αριστεράς, χωρίς βεβαίως την λαϊκίστικη πτέρυγά τους. Έτσι θα θεμελιωθεί το νέο Ελληνικό Δημοκρατικό Κόμμα.   

*Νίκος Σηφουνάκης

Βουλευτής ΠΑΣΟΚ Ν. Λέσβου