| - |
|
|
| |
| Tον Οκτώβριο του 1981 δρομολογήθηκαν σημαντικές αλλαγές από την Κυβέρνηση του Α. Παπανδρέου παρά την σφοδρή αντίδραση της δεξιάς παράταξης και της ηγεσίας της εκκλησίας όπως: το αυτόματο διαζύγιο, οι εκτρώσεις, η αναγνώριση της ανύπανδρης μητέρας, ο πολιτικός γάμος – έστω και προαιρετικά – ο νόμος για την εκκλησιαστική περιουσία ο οποίος ψηφίστηκε από την Βουλή έστω και αν στη συνέχεια παρέμεινε ανενεργός.
Το 1997, δεκαπέντε χρόνια μετά, κατά την τότε αναθεωρητική διαδικασία προτάθηκε, ύστερα από πρωτοβουλία μου, από 53 βουλευτές η αντικατάσταση του θρησκευτικού όρκου με πολιτική διαβεβαίωση κατά την εγκαθίδρυση των πολιτειακών αρχών.
Το 2000, η ηγεσία της εκκλησίας δίχασε την ελληνική κοινωνία με τις ακροδεξιές λαοσυνάξεις, και τα καλποδημοψηφίσματα στην σταυροφορία που οργάνωσε για τις ταυτότητες.
Μετά τα περσινά εκκλησιαστικά σκάνδαλα που κουκουλώθηκαν - γιατί βεβαίως κάθαρση δεν έγινε - η Ελληνική κοινωνία ώριμη - και σύμφωνα με όλες τις μετρήσεις - ζητά να προχωρήσουμε ένα βήμα πιο μπροστά. Στην ωριμότητα της Ελληνικής κοινωνίας βοήθησε τα μέγιστα η αμετροεπής συμπεριφορά της ηγεσίας της εκκλησίας. Γι’ αυτό το ΠΑΣΟΚ και η Αριστερά τους οφείλει ευγνωμοσύνη.
Το Δεκέμβριο του 2005 η αυτοδιαφημιζόμενη «ως μεταρρυθμιστική» κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας εξήγγειλε νέα Αναθεώρηση, προκειμένου να ξεφύγει από την συζήτηση του λιτότατου προϋπολογισμού. Η πρόταση της δεν περιέχει κάτι το σημαντικά μεταρρυθμιστικό παρά μόνο την επιλήψιμη πρωτοβουλία της να αναθεωρήσει το άρθρο 24 του Συντάγματος για να δοθούν βορά τα δάση στους σπεκουλαδόρους της γης. Οφείλει όλη η αντιπολίτευση ν’ αντισταθεί σ’ αυτό το απαράδεκτο εγχείρημα και ταυτόχρονα να καταθέσει μια σύγχρονη και ώριμη πρόταση για την Αναθεώρηση των σχέσεων κράτους – εκκλησίας.
Θα είναι για την προοδευτική παράταξη ασυγχώρητο λάθος η νέα αναθεωρητική διαδικασία να περιοριστεί στην αντικατάσταση του θρησκευτικού όρκου. Η νέα πρόταση επιβάλλεται να οδηγεί σε ένα ξεκάθαρο, ειλικρινή και έντιμο διαχωρισμό, αμοιβαία επωφελή και να προβλέπεται μεταξύ των άλλων:
Ψ Ο γάμος να έχει νομική υπόσταση μόνο όταν βεβαιώνεται από πολιτική αρχή, όπως συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη.
Ψ Οι εκκλησιαστικές ενορίες να μην λειτουργούν ως Δημόσιες Υπηρεσίες εκδίδοντας κρατικά πιστοποιητικά.
Ψ Να εισάγει τον κοινωνικό έλεγχο και τη λογοδοσία στην εκκλησία σε θέματα διαχείρισης των οικονομικών της.
Ψ Να εισάγει την λαϊκή συμμετοχή στις διαδικασίες ανάδειξης της Ιεραρχίας, και βεβαίως να συμμετέχει και ο απλός κλήρος.
Ψ Να καταργηθεί ο κατηχητικός τρόπος διδασκαλίας της θεολογίας στα σχολεία, ο οποίος είναι τουλάχιστον υποκριτικός.
Ψ Να απαλειφθεί το άρθρο 3 του Συντάγματος, το οποίο αντιστρατεύεται τον σκοπό και την φιλοσοφία του άρθρου 13 «περί ελευθερίας της θρησκευτικής συνείδησης» κ.α.
Είναι πολιτειακό αλλά και πολιτικό μας χρέος να διευρύνουμε την Δημοκρατίας μας η οποία δεν πρέπει να στοχεύει στην καταπίεση συνειδήσεων ή του θρησκευτικού αισθήματος στις ποικίλλες μορφές του, αλλά αντίθετα να κάνει σεβαστές τις ελευθερίες της συνείδησης και λατρείας.
* Ο Νίκος Σηφουνάκης είναι Ευρωβουλευτής και το 1997 είχε την ευθύνη της σύνταξης της πρότασης των 53 βουλευτών για την αντικατάσταση του θρησκευτικού όρκου. | |
