«Το δομημένο περιβάλλον των νησιών του Αιγαίου συγκαταλέγεται στα πιο υψηλά δείγματα του πολιτισμού. Η ισορροπία και η διατήρηση  του φυσικού και κτισμένου περιβάλλοντος αποτελεί όχι μόνο πολιτιστικό χρέος αλλά και αναπτυξιακή αναγκαιότητα » Την επισήμανση αυτή έκανε ο Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και τ. Υπουργός Νίκος Σηφουνάκης στην ομιλία του  με τίτλο «Αρχιτεκτονική του Αιγαίου και όροι δόμησης» στην διάρκεια της Ημερίδας του Δικτύου Αειφόρων Νήσων Αιγαίου «ΔΑΦΝΗ» της ΚΕΔΚΕ που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 10 Δεκεμβρίου  με θέμα «ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ - ΔΟΜΗΣΗ».

Στην ομιλία  του ο κ. Σηφουνάκης υπογράμμισε ότι «Η μεγάλη οικοδομική δραστηριότητα οδήγησε στην αλλοίωση των νησιών της πρώτης και δεύτερης ταχύτητας και η πολιτεία δεν είχε την πρωτοβουλία και την υπευθυνότητα να κάνει το αυτονόητο όπως έγινε σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες, την θεσμοθέτηση  δηλαδή του  Χωροταξικού  Σχεδιασμού για τον καθορισμό χρήσεων γης  και όρων δόμησης».
Ανέφερε ότι «από την δεκαετία του 1960, οι αυξανόμενες τάσεις για παραθεριστική κυρίως κατοικία οδήγησαν σταδιακά σε ανεξέλεγκτη επέκταση των οικισμών και υπερδόμηση του τοπίου εκτός  του ορίου των οικισμών,  με ομοιόμορφης αρχιτεκτονικής κτίρια που κατέστρεψαν σταδιακά παραδοσιακούς οικισμούς και εξοβέλισαν αντιπροσωπευτικές αρχιτεκτονικές παραδόσεις, ενώ υποβάθμισε το  μοναδικής αξίας  φυσικό και δομημένο περιβάλλον. Το φαινόμενο έγινε πιο έντονο την τελευταία 25ετία  Η τουριστική ανάπτυξη έφερε χρήμα το οποίο  επενδύθηκε σε παραθεριστική κατοικία, γεγονός που οδήγησε  σε εκτεταμένη και άναρχη οικοπεδοποίηση  χωρίς ιδιαίτερους κανόνες δόμησης,  ενώ η πολιτεία απαθής παρακολουθούσε τα τεκταινόμενα».
Συμπλήρωσε,  ότι το Υπουργείο Αιγαίου, το διάστημα 2000 με 2004, μέσα στα πλαίσια της αρμοδιότητάς του για την προστασία και ανάδειξη των παραδοσιακών οικισμών προχώρησε στην δημιουργία ενός εξειδικευμένου θεσμικού πλαισίου προστασίας για πολλά νησιά με εξειδικευμένα αρχιτεκτονικά και  μορφολογικά στοιχεία για κάθε οικισμό, ενώ επιβλήθηκαν αυστηροί όροι και περιορισμοί  στην εκτός οικισμών δόμηση, προκειμένου να προστατευθεί το ευαίσθητο νησιωτικό τοπίο».
Τόνισε, ότι θα πρέπει η πολιτεία  σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση και τις τοπικές κοινωνίες, να προχωρήσουν στην λήψη μέτρων για την κατάργηση της εκτός οικισμών δόμησης,  γιατί όπως ανέφερε,  η διατήρηση αυτής της λογικής θα οδηγήσει τις τοπικές κοινωνίες σε οικονομικό και κοινωνικό μαρασμό αφού μειώνει τις αναπτυξιακές τους δυνατότητες και καταδικάζει τα νησιά σε χαμηλής ποιότητας  και οικονομικής δυνατότητας τουρισμό ενώ παράλληλα υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής των κατοίκων.