1. Κύριε Σηφουνάκη, ποιες είναι  συνοπτικά οι διαφορές του Ευρωκοινοβουλίου με το εθνικό Κοινοβούλιο;

Υπάρχουν πολλές διαφορές όσον αφορά τις  αρμοδιότητες, την οργάνωση και τον τρόπο λειτουργίας τους, οι οποίες είμαι αδύνατο να αναφερθούν συνοπτικά.  Δεδομένου όμως ότι ο κύριος ρόλος τόσο του Ευρωκοινοβουλίου όσο και των εθνικών κοινοβουλίων είναι η παραγωγή νομοθεσίας, η κύρια διαφορά εστιάζεται στο διαφορετικό τρόπο συμμετοχής τους στη  νομοθετική διαδικασία. Σε εθνικό επίπεδο, το κοινοβούλιο αποτελεί το μόνο νομοθετικό όργανο, ενώ στην Ευρωπαϊκή Ένωση η νομοθετική εξουσία ασκείται κατά κύριο λόγο από κοινού από το Συμβούλιο Υπουργών και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μέσω της διαδικασίας της συναπόφασης. Το Ευρωκοινοβούλιο συμμετέχει ενεργά στην παραγωγή της κοινοτικής νομοθεσίας τροποποιώντας σημαντικά τις νομοθετικές προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Στο  Ευρωκοινοβούλιο δεν υπάρχει ασφαλώς μία μονοκομματική πλειοψηφία, όπως συμβαίνει συχνά στα εθνικά κοινοβούλια. Προκειμένου να επιτευχθεί πλειοψηφία απαιτείται η συνεργασία περισσότερων πολιτικών ομάδων.  Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει ασφαλώς έναν υπερεθνικό χαρακτήρα, ο οποίος αποτυπώνεται μεταξύ άλλων στη σύνθεση των πολιτικών ομάδων, στη λειτουργία του σε 20 γλώσσες παράλληλα, στους τρείς τόπους εργασίας (Στρασβούργο, Βρυξέλλες, Λουξεμβούργο), κα.

2. Για ποια σημαντικά ζητήματα θεωρείτε ότι έχετε προσφέρει με το έργο σας περισσότερο στην Ευρωβουλή;

Το γεγονός ότι εξελέγην από τους συναδέλφους μου Πρόεδρος μίας σημαντικής επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αρμόδιας για θέματα πολιτισμού, παιδείας, ΜΜΕ, νεολαίας, πολυγλωσσίας και αθλητισμού, μου έδωσε την δυνατότητα να συμβάλω ουσιαστικά στη λήψη μιας σειράς από σημαντικές αποφάσεις. Αναφέρομαι ενδεικτικά στα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τον πολιτισμό (Πολιτισμός 2007), την παιδεία (Δία βίου μάθηση), τη νεολαία (Νεολαία σε Δράση), τον κινηματογράφο (MEDIA 2007) και την ευρωπαϊκή ιθαγένεια (Πολίτες για την Ευρώπη), τα οποία θα ισχύσουν για την περίοδο 2007-2013 χρηματοδοτώντας μια σειρά δράσεων στους παραπάνω τομείς. Πρόσφατα εγκρίναμε επίσης τη νέα απόφαση για τις Πολιτιστικές Πρωτεύουσες, στην οποία, μετά από πρόταση μου, προβλέπεται ότι το βραβείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα απονέμεται στις πόλεις «στη μνήμη της Μελίνας Μερκούρη».  Επίσης, έχουμε ήδη ξεκινήσει την επεξεργασία της νέας οδηγίας για την Τηλεόραση Χωρίς Σύνορα, η οποία θα ρυθμίσει το ευρωπαϊκό τηλεοπτικό τοπίο για τα επόμενα χρόνια.                   

3. Ποια είναι τα στοιχεία που κρίνουν το έργο ενός Ευρωβουλευτή ως επιτυχημένο;

Ο κύριος ρόλος του ευρωβουλευτή είναι να συνεισφέρει στην παραγωγή της κοινοτικής νομοθεσίας κατά τρόπο ώστε να προωθεί το κοινό συμφέρον των λαών της Ευρώπης, λαμβάνοντας ασφαλώς υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της χώρας ή της περιφέρειας στην οποία εκλέγεται. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της ενεργούς συμμετοχής του στο έργο των κοινοβουλευτικών επιτροπών, με τη σύνταξη εκθέσεων, κατάθεση τροπολογιών, καθώς επίσης και τις παρεμβάσεις του στην ολομέλεια. Ο ευρωβουλευτής έχει επίσης τη δυνατότητα να θέτει ερωτήσεις προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Συμβούλιο με στόχο πολλές φορές την άσκηση πίεσης (με την καλή έννοια του όρου) προς την κυβέρνησή του προκειμένου να προωθηθεί μία πολιτική.  Κατά την άσκηση των κοινοβουλευτικών του δραστηριοτήτων, ο ευρωβουλευτής πρέπει να βρίσκεται σε άμεση επαφή με τους πολίτες και την κοινωνία των πολιτών, όπως αυτή εκφράζεται μέσω των μη κυβερνητικών οργανώσεων.

4. Ο θεσμός της Αυτοδιοίκησης στη χώρα μας, πόσο κοντά ή πόσο μακριά είναι στα ευρωπαϊκά αυτοδιοικητικά δεδομένα;

Ο τρόπος οργάνωσης και λειτουργίας του κράτους διαφοροποιείται σημαντικά  σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουμε χώρες ομοσπονδιακές, όπως η Γερμανία και η Αυστρία, χώρες οι οποίες διέπονται από ένα συγκεντρωτικό τρόπο διοίκησης, όπως π.χ. η Γαλλία και η Πορτογαλία, και χώρες οι οποίες ακολουθούν ένα ενδιάμεσο μοντέλο. Συνεπώς δεν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε σήμερα για ένα κοινό ευρωπαϊκό αυτοδιοικητικό μοντέλο. Η Ελλάδα, η οποία ακολούθησε για πολλά χρόνια το γαλλικό συγκεντρωτικό πρότυπο, έχει τελευταία κάνει σημαντικά βήματα προς την αποκέντρωση και την αυτοδιοίκηση. Η θέσπιση του δεύτερου βαθμού τοπικής αυτοδιοίκησης τη δεκαετία του '90 αποτέλεσε ένα σημαντικό επίτευγμα. Ασφαλώς υπάρχουν σημαντικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν, όπως η επανεξέταση του αριθμού των περιφερειών της χώρας και άμεση εκλογή του περιφερειάρχη και του περιφερειακού συμβουλίου. Μην ξεχνάμε ότι ευρωπαϊκές χώρες με πολύ μεγαλύτερο πληθυσμό από την Ελλάδα έχουν τον ίδιο ή μικρότερο αριθμό περιφερειών.      

5. Το Ευρωκοινοβούλιο καλύπτει τους πολιτικούς στόχους σας;    

Δεν υπήρξε ούτε ως σκέψη να γίνω κάποτε ευρωβουλευτής. Προέκυψε, και σ’ αυτό την ευθύνη την είχε ο προηγούμενος εκλογικός Νόμος. Όμως σήμερα, δυο χρόνια σχεδόν μετά την εκλογή μου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μπορώ να πω ότι είναι μια πολύτιμη εμπειρία. Οφείλω μάλιστα να σημειώσω  χάρη σε αυτή την εμπειρία νοιώθω πιο ολοκληρωμένος ως πολιτικός. Αισθάνομαι τυχερός απ’ αυτήν την άποψη, που ζω τις διεργασίες των Βρυξελλών μέσα από το μεγάλο σπίτι των Λαών της Ευρώπης που είναι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.